Tom, Rozdzial

 1  I,25 |             bezładne słowa.~Do uszu Soroki dochodziły jeno oderwane
 2  I,25 |           Słuchaj, stary - rzekł do Soroki - wszakże to od starościńskiego
 3  I,26 |           nie było nikogo, jeno koń Soroki stał przywiązany do słupa.
 4  I,26 |            oddawszy bachmata w ręce Soroki chwycił znów za cugle książęcego
 5  I,26 |      Kmicica.~Dwóch ludzi z rozkazu Soroki stanęło z muszkietami na
 6 II,1  |      doświadczeni w rzeczach ran od Soroki, poczęli się troskać, czy
 7 II,1  |    widocznie gorączkowo, bo do uszu Soroki dolatywały bezładne jego
 8 II,2  | Wołodyjowski.~- To dobrze. Wołaj mi Soroki!~Stary wyszedł i po chwili
 9 II,4  |          szepnął do siedzącego obok Soroki:~- Ruszaj do stajni, niech
10 II,13 |          krwawił się pod kańczugiem Soroki; kazano mu praktykować pokorę
11 II,16 |        robił od starego wachmistrza Soroki. Na koniec na zachodnio-południową
12 II,34 |     chrzęścić w potężnych szczękach Soroki. Dwaj pacholikowie patrzyli
13 II,41 |            był przede wszystkim dla Soroki.~Przy migocących płomykach
14 II,41 |          przechylił manierkę do ust Soroki, on zaś pił obficie, a wypiwszy
15 II,41 |        miłość porwała się do obrony Soroki, mieliśmy ją przed księcia
16 III,24|   dowództwem własnym, Akbah-Ułana i Soroki, w kilka dni wygniótł większą
17 III,25|   dowództwem własnym, Akbah-Ułana i Soroki, w kilka dni wygniótł większą
18 III,26|          składali po bitwach w ręce Soroki i Kiemliczów lwią część
19 III,30|         jeden z nich w towarzystwie Soroki wysunął się w skok naprzód,
20 III,32|     Następnie począł wołać wiernego Soroki.~- Soroka! - rzekł - miłosierdzie
21 III,32|       Pojedziem do Upity - rzekł do Soroki - bo od Boga trzeba poczynać,
22 III,32|        Andrzej, wsparty na ramieniu Soroki, podszedł pod sam wielki