Tom, Rozdzial

 1  I,2  |     pojutrze. Trzeba i okolicę poznać - odparł Kokosiński. - Szczęśliwyś
 2  I,5  |          Uhlika wyłącznie mógł poznać po białym pasie, bo twarz
 3  I,7  |  ordynku. Na pierwszy rzut oka poznać było można, że to żołnierze,
 4  I,14 |       z liczby buńczuków można poznać, że to hetman wielki."~-
 5  I,25 |  cudzoziemiec - jak można było poznać ze stroju i peruki.~Dalej,
 6  I,26 |   Chciałeś wasza książęca mość poznać Kmicica, masz go! Nie pojadę
 7 II,4  |   pierwszy rzut oka łatwo było poznać, że to jakiś personat nadjeżdża.
 8 II,4  |    Postanowił więc nie dać się poznać i coraz głębiej zasuwał
 9 II,9  |        dumne twarze łatwo było poznać, jak im było pańsko, wesoło
10 II,11 |  waszej ekscelencji.~- Miło mi poznać tak zacnego kawalera - rzekł
11 II,15 |      tych odgłosach można było poznać, że wciąż posuwają się dalej.
12 II,18 |    jednego uczynku można by go poznać. On to Chowańskiego podchodził
13 II,21 |     westchnieniami, można było poznać, że nie śpi, że modli się
14 II,22 |      pierza, a krew z uczynków poznać łatwo. Zaniechajcie do siebie
15 II,36 |       znacznie, chciała jednak poznać bliżej człowieka, który
16 II,40 |      mu obce. Niemniej rad był poznać osobę i przez drogę w czasie
17 II,41 |       ulicy. Bogusław nie mógł poznać Kmicica z powodu ciemnej
18 III,6 |      Jakże wygląda? Po czym go poznać?~- Czarny okrutnie na gębie
19 III,8 |    Nagle król rzekł:~- Miło mi poznać tak znamienitego kawalera.
20 III,9 |   lesie było ciemno, nie mogli poznać, co to za wojsko, nie alarmowali
21 III,14|     spojrzeć na księcia, by to poznać. On, któremu księżniczki
22 III,28| rzeczywiście trudno w nim było poznać upadłego na duchu taurożańskiego