Tom, Rozdzial

 1  I,4  |          miał bowiem więcej jak lat pięćdziesiąt, a na popis pospolitego
 2  I,7  |          razy tyle.~- Dobrze. Niech pięćdziesiąt ludzi ze strzelbami ruszy
 3  I,7  |           po niejakim czasie blisko pięćdziesiąt czerwonych płomieni zamigotało
 4  I,10 |             przywiedli każdy po sto pięćdziesiąt ludzi zbrojnych prócz dworzan
 5  I,10 |             dragonami, których, sto pięćdziesiąt pod Ujście przyprowadził,
 6 II,15 |            może być!" - "Przyjdę za pięćdziesiąt lat!" - Pomiarkował się
 7 II,15 |           się żołnierz, bo już miał pięćdziesiąt, myśli sobie: "Sto - dość!"
 8 II,25 |          znakami i orłami. Przeszło pięćdziesiąt figurek mieściło się na
 9 II,36 |      żołnierze po sto, a oficer sto pięćdziesiąt plag, pomimo próśb i zaklęć
10 II,41 |         Niech żyje! - odpowiedziało pięćdziesiąt głosów i pięćdziesiąt szabel
11 II,41 | odpowiedziało pięćdziesiąt głosów i pięćdziesiąt szabel błysnęło jednocześnie.~-
12 II,42 |           nadjeżdża.~Wtem na kroków pięćdziesiąt straszliwe wycie targnęło
13 III,4 |       jechali nierównie ostrożniej. Pięćdziesiąt koni poszło naprzód. Ci
14 III,8 |       chciałem ci po gębie dać albo pięćdziesiąt na kobiercu, ale ci już
15 III,15|        Zagłoba. - Oto te stare ręce pięćdziesiąt lat już pracują dla ojczyzny,
16 III,15|           już pracują dla ojczyzny, pięćdziesiąt lat przelewały krew nieprzyjacielską
17 III,15|         teraz do Prus odeślem, to z pięćdziesiąt tysięcy szlachty ruszy za
18 III,23|           powiada, że sam pójdzie i pięćdziesiąt koni wyprowadzi. Oj, Oleńka!
19 III,24|            kasą, wyciąwszy przy tym pięćdziesiąt piechoty konwoju.~Upływały
20 III,24|         ojczyzna, nasze wojska mogą pięćdziesiąt bitew jedna po drugiej przegrać...
21 III,25|            kasą, wyciąwszy przy tym pięćdziesiąt piechoty konwoju.~Upływały
22 III,25|         ojczyzna, nasze wojska mogą pięćdziesiąt bitew jedna po drugiej przegrać...