Tom, Rozdzial

 1  I,1  |          więcej patrzę, tym większa ochota do żeniaczki, żeby choć
 2  I,4  |      następujący: jeno potańcować z ochotą, a zamróz pójdzie precz!~-
 3  I,5  |           niebiescy. I ot! brała go ochota wrócić nie jutro, ale zaraz,
 4  I,6  | przychodziła owej ubogiej szlachcie ochota prawem nieobecnego nękać
 5  I,8  |       wielkie to uczyniło wrażenie. Ochota była powszechna, lubo turbowali
 6  I,22 |             nie stało się nic, jeno ochota do uczty się popsuła. Próżno
 7 II,1  |       jednej strony przychodziła mu ochota, korzystając z nieobecności
 8 II,16 |           pozór chwyta. Cieszyła ta ochota księdza Kordeckiego, odgadywał
 9 II,21 |           że to nawrócenie szczere, ochota nie zmyślona, gotowość nie
10 II,25 |             szczerosrebrnej beczki. Ochota zaraz uczyniła się jeszcze
11 II,25 |            biskup poznański - kiedy ochota w sercach wzbierze, to i
12 II,25 |            w niczym nie masz.~Jakoż ochota coraz była większa. Przy
13 III,2 |             się w sercach wszyscy i ochota stała się powszechną. Pito
14 III,11|     drugiego dnia za nimi wyruszyć; ochota panowała po pułkach niezmierna;
15 III,11|             całej Rzeczypospolitej. Ochota rosła, a z nią gwar i szum.
16 III,12|          jeśli zdarzyła się jakowaś ochota, to właśnie w czasie niej
17 III,13|          jeśli zdarzyła się jakowaś ochota, to właśnie w czasie niej
18 III,14|    wytrzymam, nie wiem, bo jak mnie ochota zeprze, tedy o niczym nie
19 III,16|            wojsk, szlachta pruska z ochotą zjeżdżała koleśno i konno
20 III,21|            co dzień patrzyli, brała ochota całować Billewiczówny nogi,
21 III,27|            poszedłbym z tobą z taką ochotą jakby do raju! Ale komendy
22 III,32|           par szczęśliwych, gdy zaś ochota doszła do najwyższego stopnia,