Tom, Rozdzial

 1  I,2  |      wykrzyknął Kmicic.~Strzał huknął, izba napełniła się dymem
 2  I,2  |         Raz! dwa! trzy!..~Znów huknął strzał, tym razem drzazgi
 3  I,3  |      dymem łyków!~- Milczeć! - huknął Kmicic, aż las odegrzmiał,
 4  I,5  |   panowie bracia!~- Milczeć! - huknął potężnym głosem Józwa Butrym.
 5  I,7  |   waściowie, do stu diabłów! - huknął pan Wołodyjowski - a nie,
 6  I,12 |       gdy go w garnek kładą! - huknął Zagłoba - i o nieszczęściu
 7  I,17 |     drogi, w szeregach Zagłoby huknął wystrzał z garłacza; siekańce
 8  I,18 |      od nas spodziewać!~Strzał huknął, ale siekańce nie doszły,
 9  I,26 |      krócicę zza pasa Kmicica, huknął mu w samą twarz.~- Jezus
10  I,26 |        wypuszczonej z cięciwy. Huknął strzał. Soroka rzucił się
11 II,9  |         Wszyscyście zdrajcy! - huknął pan Andrzej - i nie chcę
12 II,12 |   rzęsisty deszcz majowy.~Wtem huknął grzmot trąb i kotłów - dreszcz
13 II,13 |    muszkietu do twarzy, strzał huknął, a kula nie dobiegłszy murów
14 II,21 |     stronę, to ci go pokażę! - huknął Kmicic.~- Nie potrzeba -
15 II,28 |     zdrowie!~- Zdrowie wuja! - huknął pan Roch.~- Bóg zapłać!
16 II,28 |       Cicho ty, koński łbie! - huknął na niego pan Michał.~Pan
17 II,36 |            Cicho panna bądź! - huknął Kmicic.~- Com ci zawiniła?~-
18 III,3 |        co!~- To mi polityka! - huknął Zagłoba.~W sali uczynił
19 III,21|    zdrajcy! u tego heretyka! - huknął pan miecznik.~Na to Anusia:~-
20 III,21|         Niech go Bóg potępi! - huknął miecznik. - Co tam zdrajców
21 III,27| podniósłszy obie ręce do góry, huknął jak grzmot:~- Vivat Jan
22 III,32|        Do Wodoktów! Wszyscy! - huknął pan Zagłoba.~- Do Wodoktów!