Tom, Rozdzial

 1  I,6  |       bo straciwszy ciebie, w desperacji sypiam i w desperacji się
 2  I,6  |       w desperacji sypiam i w desperacji się budzę, nie mogąc ciebie
 3  I,9  |     co jest afekt i do jakiej desperacji człowiek przyjść może, gdy
 4  I,13 | popychali; mógłby się chyba z desperacji czego znowu dopuścić, niechże
 5  I,16 |     nie przyprowadzaj mnie do desperacji!~- Do prośby mogłem nakłonić
 6  I,26 |     porwał w chwili cholery i desperacji... i teraz sam dobrze nie
 7 II,1  |    pomsty!~Nagle rzucił się w desperacji na kolana w pośrodku izby
 8 II,2  |     mnie, natchnij, pociesz w desperacji mojej i ratuj w miłosierdziu
 9 II,6  |      to Chmielnicki aż łbem z desperacji w ścianę trykał i powtarzał: "
10 II,9  |        Byłby na Sicz uciekł z desperacji, gdyby nie to, że czasy
11 II,12 |    dopuścić, bo nic do takiej desperacji piekielnego dworu nie przywodzi,
12 II,16 |        jak gdyby chcąc wybuch desperacji powstrzymać, patrzył na
13 II,19 |  pamiętać, że ten człowiek do desperacji przywiódł Chowańskiego,
14 II,25 |      myśmy mało nie pomarli z desperacji, bośmy myśleli, że się wasza
15 II,37 |     kilku miesiącami z bólu i desperacji. Znajdowały się pieniądze,
16 II,38 |     kilku miesiącami z bólu i desperacji. Znajdowały się pieniądze,
17 II,39 |       Czym książę do znacznej desperacji przywiedzion nie wie, co
18 II,39 |    Wieści takowe i konfesje o desperacji od jeńców powziąłem, których
19 III,6 |      Szwedzi, przywiedzeni do desperacji, łupili ze skóry tych, którzy
20 III,7 |        chwycił się za głowę z desperacji.~- Roch pojechał do Szwedów!
21 III,8 |    dzień pan Zagłoba ciągle w desperacji trwając udał się do pana
22 III,26|   spuchł całkiem z płaczu i z desperacji po Rochu Kowalskim...~-