Tom, Rozdzial

 1  I,4  |              Z drogi!" Jaki taki z Butrymów spojrzał posępnie spode
 2  I,5  |          nad olbrzymim zaściankiem Butrymów, a dziki żołnierz Kmicicowy,
 3  I,5  |      nieprzyjaciel wtargnął i pali Butrymów... To niezwyczajny pożar!"~
 4  I,5  | nieprzyjaciel napadł nieszczęsnych Butrymów.~Po chwili wpadły rozbudzone
 5  I,6  |            ciężkie i krwawe. Prócz Butrymów, których padło najwięcej,
 6  I,6  | przedwczesne.~Tymczasem niedobitki Butrymów pociągnęły do Wodoktów i
 7  I,7  |     Wołodyjowski. - Jeden niech do Butrymów rusza, drugi konia mnie
 8  I,7  |       drugi konia mnie podaje!~- U Butrymów ja już był - rzekł włodarz -
 9  I,7  |       Strzelby ile u was?~- U nas, Butrymów, sztuk ze trzydzieści, u
10  I,7  |    Tymczasem nadjechało kilkunastu Butrymów rozesłanych poprzednio do
11  I,7  |        Huknęły znów strzały. Dwóch Butrymów padło na ziemię z przestrzeloną
12  I,7  |           Boga! - mruknął któryś z Butrymów - to szalony człek! On to
13  I,7  |       dobić!... rozsiekać!~I kilku Butrymów biegło z dobytymi szablami.
14  I,7  |        zdrajca! - mruknął któryś z Butrymów. - Takiego godzi się bić.~-
15  I,7  |         między którymi było trzech Butrymów i dwóch Domaszewiczów, złożyła
16  I,8  |   Wieczorem przyjechało kilkunastu Butrymów, Stakjanów i Domaszewiczów.~
17  I,9  |          dowiedziałem od jednego z Butrymów, którego w lasach napadłem:
18  I,18 |              Na bok! - krzyknął na Butrymów - na bok!~Posłuszni żołnierze
19  I,18 |           krzyknął Wołodyjowski na Butrymów.~Laudańscy chwycili rannego
20  I,24 |     potężnej niegdyś watahy, przez Butrymów wyciętej. Na czele ich stanął
21 II,26 |           tej samej nocy zaścianek Butrymów napadł i ogniem i mieczem
22 III,28|     Mitruny również; Wołmontowicze Butrymów, które swego czasu spalił