Tom, Rozdzial

 1  I,1  |         Ale i on nie gorszy, nie bój się! Żeby ci się taki zdarzył,
 2  I,3  |        zakrzyknęła Oleńka.~- Nie bój się waćpanna... Kto się
 3  I,7  |      stało?...~- Z Kmicicem? Nie bój się waćpanna: leży bez duszy
 4  I,14 |        człowiek szalony...~- Nie bój się, ruszaj!~Harasimowicz
 5  I,17 |          w palcach jak wosk, nie bój się!... Ale to tam łuna
 6  I,20 |        wolność szlachecką!~- Nie bój się waść! - odparł Wołodyjowski -
 7 II,1  |   przestrach i zdziwienie.~- Nie bój się! - odpowiedział Soroka -
 8 II,36 |   pochylił się do kolaski.~- Nie bój się waćpanna, nie zjem cię!~"
 9 II,36 |      nożyny przemoczysz... A nie bój się!... U matki nie byłoby
10 II,37 |         o Kmicicu powiadają. Nie bój się! Pan Jan człek niezawzięty
11 II,38 |         o Kmicicu powiadają. Nie bój się! Pan Jan człek niezawzięty
12 II,41 |         prosto nawłóczcie!~- Nie bój się.~Soroka nie bał się,
13 III,3 |     trzeba by było chyba stoczyć bój otwarty, bo tak przezorny
14 III,9 | drapieżnych, które, zwietrzywszy bój w oddali, lecą z wichrem
15 III,12|         Gorliwy to ogrodnik, nie bój się! Nie potrzeba mu i roku,
16 III,13|         Gorliwy to ogrodnik, nie bój się! Nie potrzeba mu i roku,
17 III,15|         Radziejowskiego. Obecnie bój i tam zawrzał srogi, lecz
18 III,16|      szepcząc jednocześnie: "Nie bój się..." - a ona odrzekła,
19 III,24|    dzierlatka całe stadko... nie bój się. Uf!~- Vivat! - krzyknął
20 III,25|    dzierlatka całe stadko... nie bój się. Uf!~- Vivat! - krzyknął
21 III,27|    odrzekł książę krajczy. - Nie bój się także, aby wolność zaraz
22 III,27|     przyszedł do jego namiotu.~- Bój się ran boskich ! -wykrzyknął