Tom, Rozdzial

 1  I,7  |           się jak malina.~- To jest żołnierska piosenka - rzekł pan Wołodyjowski -
 2  I,10 |      niemniej była to szczera dusza żołnierska, jak salamandra w ogniu
 3  I,11 |   wyrośniesz, bo dobra w tobie krew żołnierska. Daj ci Boże, żebyś był
 4  I,12 |       fraszkami zapędził, ale potem żołnierska natura wzięła górę.~- Przy
 5  I,13 |            Nie zatroszczy się dusza żołnierska, gdy odkupiwszy krwią grzechy
 6  I,26 |            rozstrzelać, boś godzien żołnierską śmiercią zginąć... Co za
 7 II,10 |      miastami ciążyła zbrojna pięść żołnierska, w lasach zbój napadał.
 8 II,15 |      poczytał za próżną chełpliwość żołnierską, nie na czasie wobec tego
 9 II,16 |          Wesoła kompanijka, wesoła! Żołnierska wolność w tym, by służyć,
10 II,17 |             wypadki pospolitą miarą żołnierską, aby chwilami nie miał pocieszać
11 II,22 |                zawołał Tyzenhauz.~- Żołnierska krotochwila! - odrzekł król. -
12 II,32 |       majestatu i ojczyzny pierwsza żołnierska powinność.~- Bodaj takich
13 II,32 |            prostoduszną konfidencję żołnierską i czytał dalej. Po chwili
14 II,34 |        wierny jak przywiązany, lecz żołnierska subordynacja przemogła,
15 II,34 |           dodał kładąc obok trzosów żołnierską manierkę na wódkę.~Pan Kmicic
16 II,37 |             spojrzawszy na tę twarz żołnierską, przed chwilą jeszcze tak
17 II,38 |             spojrzawszy na tę twarz żołnierską, przed chwilą jeszcze tak
18 III,4 | przywiązanie do chorągwi i wierność żołnierska trzymały dotąd przy Karolu.
19 III,23|    Taurogach. Tęskniła w pole stara żołnierska dusza. W końcu zaczął się
20 III,24|             nie postała w nich noga żołnierska.~Duglas począł się niecierpliwić
21 III,25|             nie postała w nich noga żołnierska.~Duglas począł się niecierpliwić