Tom, Rozdzial

 1  I,14 |       zwyczajnego człeka objąć nie zdoła. Ale mówię ci, nie drżyj,
 2 II,3  |     zdzierżysz, a ręka boska jedna zdoła cię wówczas wyratować!~-
 3 II,4  |           dowodów, prócz słów, nie zdoła go przekonać o swym nawróceniu
 4 II,23 |      zamachu na wolność królewską, zdoła teraz przekonać króla, biskupów
 5 II,23 |          winy odpokutował?... Czym zdoła swych szczerych intencji
 6 II,26 |      królewskiej mości osłonić nie zdoła. Ale już mniejsza z tym!...
 7 II,36 | powierzonej mi funkcji odwieść nie zdoła. Ale że żołdakowie owi,
 8 II,37 |           szablach rozniosą, zanim zdoła krzyknąć: "Jezus, Maria!"
 9 II,38 |           szablach rozniosą, zanim zdoła krzyknąć: "Jezus, Maria!"
10 II,41 |        krwią i panowaniem nad sobą zdoła uwolnić Sorokę; dlatego
11 II,41 |         przyjdzie mówić, słowa nie zdoła z siebie wydobyć. W tym
12 III,4 |       będzie, to będzie; jeśli nie zdoła wzburzonych fal przepłynąć,
13 III,21|         się. A cóż dopiero wyrazić zdoła naszą konfuzję i strach,
14 III,23|          łatwiej najdzikszy zwierz zdoła uchronić głowę w tej Rzeczypospolitej
15 III,23|            wygrana walna bitwa nie zdoła zbyt poprawić zachwianej
16 III,23|   przyszłości? Być może, iż książę zdoła się uchronić od zagłady
17 III,24|      potrzeby przedostać przez nie zdoła. Co więcej: jakkolwiek polowano
18 III,24|           tygodni wkroczyć tam nie zdoła, niechybnie pod Warszawę
19 III,25|      potrzeby przedostać przez nie zdoła. Co więcej: jakkolwiek polowano
20 III,25|           tygodni wkroczyć tam nie zdoła, niechybnie pod Warszawę
21 III,30|         nadziei, że do Wiłkomierza zdoła się przedrzeć. Zwątpił on