Tom, Rozdzial

 1  I,10 |      rumowisko uczynić mogą.~Tu umilkł, a po chwili spytał:~- Kto
 2  I,10 |      chorągwie korzystały...~Tu umilkł i słuchał chciwie szmeru
 3  I,21 |         od Charłampa słyszał, i umilkł.~- Nic to! - rzekł Radziwiłł -
 4  I,25 |  podobnego nie masz!...~Po czym umilkł na chwilę; widocznie jakaś
 5  I,25 |   koniuszego! - rzekł Kmicic.~I umilkł chcąc zbadać wrażenie, jakie
 6 II,1  |      ojcze?~- Książę.~Tu Soroka umilkł nagle, a za nim umilkli
 7 II,10 |     wyglądam... Ja widzę!...~Tu umilkł pan starosta, a Kmicic począł
 8 II,10 |            I znowu pan starosta umilkł.~Słońce zachodziło właśnie,
 9 II,12 |         z Krakowa piszą.~Kmicic umilkł; nie wiedział, co odpowiedzieć.~-
10 II,13 |  słusznej obrony wesprze!... Tu umilkł pan miecznik sieradzki;
11 II,17 |       ksiądz Kordecki.~Zamoyski umilkł. Czarniecki począł parskać
12 II,19 |  jeszcze odważy?...~To rzekłszy umilkł i patrzył na tłum zakonników,
13 III,1 |        Czarniecki!~Karol Gustaw umilkł i począł patrzeć ze zdumieniem
14 III,1 |    umiecie!~Aszemberg pobladł i umilkł. Karol Gustaw, gdy był wesół,
15 III,3 |     jakby udzielnemu monarsze i umilkł. W sali uczyniła się też
16 III,14|      odrzekł dysząc Hassling.~I umilkł, ściskał tylko ręce, które
17 III,15|         wolna droga!~Wittenberg umilkł. ~Tymczasem kanclerz rozesłał
18 III,16| księstwo dla siebie zmienić!~Tu umilkł i rzekłbyś, że jego myśl
19 III,19|        przeciw się!...~Starosta umilkł i przez chwilę trwała cisza,
20 III,20| rzekłszy Ketling załamał ręce i umilkł wyczerpany zupełnie, jeno
21 III,26|    potomność jego imię wysławi.~Umilkł pan Wołodyjowski, po chwili