Tom, Rozdzial

 1  I,7  | którzyśmy z cesarzem tureckim szczęśliwie do niedawna wojowali. Tak
 2  I,8  |     dotrzymał, gdy trzy rzeki szczęśliwie przebył, te same właśnie,
 3  I,10 |     Podjazd wraca!... wracają szczęśliwie!... Nie zjedli ich Szwedzi!-
 4 II,6  |    jesień, a zbiory udały się szczęśliwie - zwłaszcza że żaden nieprzyjaciel
 5 II,7  |        którzy też dostali się szczęśliwie do Tykocina, bo to działo
 6 II,15 |      niechże ją sobie jenerał szczęśliwie zajmuje, przy czym może
 7 II,17 |   cały! A ty, mój synu, czyli szczęśliwie wrócisz, czyli palmę osiągniesz,
 8 II,17 |    żołnierzyku boży, a wracaj szczęśliwie, bośmy cię tu pokochali
 9 II,17 |  Opiekunko, Patronko, wróć go szczęśliwie!~Gwar uczynił się na murach.
10 II,19 |     dłoni, ujrzeć wracających szczęśliwie do klasztoru napastników.
11 II,22 |    pilnować, ona go uchroni i szczęśliwie doprowadzi, a w razie potrzeby
12 II,24 |    przebierając, pewno równie szczęśliwie jak niespodzianie do Lubowli
13 II,32 |     przykrył. Wymknęliśmy się szczęśliwie... I nie dość, bośmy niedaleko
14 II,39 |      sobą, aleśmy się wyrwali szczęśliwie.~- Skądeście uciekli?~-
15 III,7 |  rzekł Kmicic. - Odwiozłem ją szczęśliwie do hetmana, staranie o niej
16 III,9 |  zakrzyknąwszy: "W imię Boże! szczęśliwie!" - ruszył z innymi.~A wszakże
17 III,21|      się ku Sokółce, daj Boże szczęśliwie! - odrzekł oficer.~- Mów
18 III,24|  szybko idąc połączyliśmy się szczęśliwie. Zaraz też książę podjazdy
19 III,25|  szybko idąc połączyliśmy się szczęśliwie. Zaraz też książę podjazdy
20 III,28|    Brauna z Taurogów, dotarły szczęśliwie do partii pana miecznika,
21 III,31| będzie, bo postrzały goją się szczęśliwie i siły rycerzowi wracają.~