Tom, Rozdzial

 1  I,6  |        opłakiwały mężów, rodzice synów lub dzieci ojców. Tym trudniej
 2  I,11 |      lezą... Znam ja ich, takich synów, bom jeszcze pod panem Koniecpolskim
 3 II,2  |     wiedzieli!~Tu zwrócił się do synów:~- Ruszże się tam który,
 4 II,2  |          kłódki! - rzekł jeden z synów.~Stary począł szukać w pasie,
 5 II,2  |  odpowiedział stary wskazując na synów. - Ojca by zjedli. Jeszczeście
 6 II,2  |     Ojciec bił się nie gorzej od synów bliźniaków, ale po każdej
 7 II,2  |  przynieść miodu. Tu spojrzał na synów znacząco.~- A tamte konie
 8 II,2  |         spojrzał niespokojnie na synów i na pana Kmicica, a potem
 9 II,4  |      sztych szabli pod ramionami synów.~Lecz Soroka, przywykły
10 II,10 |         moja - rzekł starosta. - Synów w domu nie masz. Są przy
11 II,11 |        wielu szlachty, młodszych synów, tak i ja musiałem fortuny
12 II,18 |          Tu stary zwrócił się do synów:~- Nuże, szelmy; odciąć
13 II,20 |          a okrutnym męstwie tych synów krymskich stepów, z którymi
14 II,21 |   Kiemlicze; jest ojciec i dwóch synów.~- Mater mea de domo Kiemliczówna
15 II,24 |      chwila wsuwał rapier między synów, tak szybko, jak wąż żądło
16 II,27 |   najwięcej u jednego szlachcica synów było, na tę wojnę przeciw
17 II,28 |         się zawziął, kiedy zaraz synów jego wziął w opiekę, że
18 II,33 |      weźmie.~- Grzech pogańskich synów w pomoc wzywać! - odzywały
19 III,2 |        Nieżonaty człowiek jest i synów nie ma. Temu korona miła,
20 III,5 | Rzeczpospolita niecnotą własnych synów! Lecz któż mnie pocieszył,
21 III,32|      starców na próżno wypatruje synów, więc płacz wzmaga się,