Tom, Rozdzial

 1  I,13 |      nieszczęsny, który ją miał i stracił... Owóż stoi tu przed tobą
 2  I,17 |        nie zmieszał ani serca nie stracił. Wysunął dragonów we dwa
 3  I,21 |        cucić księcia, który zaraz stracił przytomność. Cucono z godzinę,
 4  I,23 |           siedział. Głowę, widać, stracił czy co? Tam siedząc musi
 5  I,26 | gwałtownie Kmicic. - Jeślim duszę stracił, jeśli muszę być potępiony,
 6  I,26 |          zauważył Bogusław.~- Com stracił w tej służbie, n tym nie
 7 II,1  |          Ale przytomności już nie stracił; jednakże o nic nie pytał,
 8 II,8  |           do niej - bo kto ciebie stracił, niebo stracił... Nie masz
 9 II,8  |         kto ciebie stracił, niebo stracił... Nie masz dwóch godzin,
10 II,10 |          z korony i do wiekuistej strącił ciemnicy. Otóż nieprzewidziany
11 II,15 |          ugaszony, życia nikt nie stracił. Panie Mosiński! kula ognista
12 II,16 |         smaku, bo nawet do gawędy stracił ochotę. Szli więc czas jakiś
13 II,18 |      ogłuszony i od wstrząśnienia stracił początkowo władzę w rękach
14 II,23 |         abym zaś cierpliwości nie stracił.~To rzekłszy wyrzucił obuch
15 II,23 |         oblicza. Więc młody junak stracił fantazję, sposępniał, żal
16 II,23 |          w swej opiece!~Tyzenhauz stracił na chwilę głowę.~- Ot, co
17 III,1 |          powrocie Jana Kazimierza stracił nadzieję utrzymania Rzeczypospolitej,
18 III,16|            a książę hetman wielki stracił życie w zwaliskach zamku.~
19 III,19|       ilem tu pieniędzy na próżno stracił na owe uciechy i turnieje,
20 III,26|         że Kmicic mało rozumu nie stracił. Okazywało się prawdą, że
21 III,27|       mogą być przywołane.~Waldek stracił już wprawdzie głowę, Izraela