Tom, Rozdzial

 1  I,17 |           z konia - rzekł do pana Rocha - i przysiądź się trochę
 2  I,17 |           słusznie. Roch spłodził Rocha... To jest wedle przykazania.
 3  I,17 |         się podobasz, Rochu, synu Rocha. Żołnierz najlepiej akomodowany,
 4  I,17 |          jadącego w przedzie pana Rocha.~- Bodaj ci kula w pysku
 5  I,17 |        się! - zabrzmiał głos pana Rocha.~Dragoni otoczyli kołem
 6  I,17 |  zaszumiały na gościńcu, koń pana Rocha zarył nozdrzami w kurzawę
 7  I,17 |          przewrócił się, ale pana Rocha nie puścił, i obaj utworzyli
 8  I,17 |       mogli posłużyć dragoni pana Rocha, którzy wszyscy z wyjątkiem
 9  I,18 | zadowolony, bo miał swoje na pana Rocha widoki. Poczęli więc słuchać
10 II,6  |            Tu zwracał się do pana Rocha Kowalskiego, który występował
11 II,28 |          panów Skrzetuskich, pana Rocha Kowalskiego i pana dzierżawcę
12 III,6 |     hukaniem nadbiegli towarzysze Rocha. Było ich z piętnastu, którym
13 III,6 |        ale ci, którzy pościg pana Rocha za Karolem Gustawem widzieli.
14 III,6 |         to święcie, że jest wujem Rocha Kowalskiego.~Tymczasem pan
15 III,7 |       siostrzana przy sobie.~Lecz Rocha nie było w namiocie.~Wybiegli
16 III,8 |        Niemca, a ja przeciw niemu Rocha postawię, który ksiąg nie
17 III,8 |    wtrącił Zagłoba - a niejakiego Rocha Kowalskiego nie masz tu
18 III,8 |     koniec tej uciechy.~- Poznaję Rocha! Moja krew! - zawołał Zagłoba. -
19 III,8 |           stojącego przed gankiem Rocha i kiwnął ręką.~- A pójdź
20 III,12|        razu, nagle zwrócił się do Rocha:~- Cicho bądź! czego buczysz!~-
21 III,13|        razu, nagle zwrócił się do Rocha:~- Cicho bądź! czego buczysz!~-