Tom, Rozdzial

 1  I,11 |   Bułyhów-Kurcewiczów.~Ujrzawszy pana Zagłobę z Jaremką i Longinkiem pod
 2  I,12 |     Stanisławowi Skrzetuskiemu, który Zagłobę mniej znał, dziwno to było
 3  I,13 |             na panów Skrzetuskich, na Zagłobę i dodał:~- Przepraszam waszmościów,
 4  I,15 |             cię zabito! - krzyknął na Zagłobę - twój to pomysł: jazda
 5  I,17 |            spojrzał na uśpionego pana Zagłobę; nagle rzucił się w tył
 6  I,17 |          rozmowa zwróciła się na pana Zagłobę. Pan Michał Wołodyjowski
 7  I,17 |             Zagłoba jego, ale on pana Zagłobę ratował, wszelako milczał
 8  I,20 |       wszystkie oczy zwrócone były na Zagłobę, który oddychał tymczasem
 9  I,25 |            pan Harasimowicz znał pana Zagłobę i gdyby wiedział, że się
10 II,6  |            Lipnicki patrzyli także na Zagłobę z wielkim szacunkiem. Wydzierano
11 II,6  |         żołnierz doświadczeńszy? Pana Zagłobę prosimy... Niech żyje pan
12 II,6  |            już i z szacunkiem na pana Zagłobę, który z wolna do siebie
13 II,6  |            naraz. Tłumy otoczyły pana Zagłobę cisnąc się, depcąc, popychając
14 II,6  |         większym uszanowaniem na pana Zagłobę.~- A co waćpan będziesz
15 II,7  |      wygrzebanych w Białymstoku przez Zagłobę, o wzrastaniu potęgi konfederackiej
16 II,7  |       obedrzeć ze skóry nienawistnego Zagłobę - i cóż z tego? Co dalej?
17 II,28 |               wojewoda, bo lubił pana Zagłobę i jego krotofile.~- Panie
18 II,32 |               tam Skrzetuskich i pana Zagłobę, którzy radzi usłyszą to,
19 III,2 |         czasie sam książę Jeremi pana Zagłobę wenerował i vir incomparabilis
20 III,5 |         Czarniecki, bystro patrząc na Zagłobę.~Bo to człek nadzwyczajnej
21 III,5 |            począł mrugać i patrzył na Zagłobę tak zdziwionym wzrokiem,
22 III,7 |             testamencie zalecił, żeby Zagłobę z dala omijał. Może to być!~-
23 III,7 |             szabli się macać, że pana Zagłobę aż strach wziął, wiedział
24 III,8 |           żadnej trudności, gdyż pana Zagłobę miłował. Pocieszając go
25 III,14|              tryumfującym wzrokiem na Zagłobę i Wołodyjowskiego.~- Znamy
26 III,14|          złowrogo wąsikami ruszył, że Zagłobę ciarki przeszły.~- Owóż
27 III,15| nieprzyjacielem zemstę. Otaczały więc Zagłobę potężne koła niesfornej
28 III,15|         jeszcze Babinicza na myśli ni Zagłobę, zaś o Babiniczu myślał
29 III,24|        podjazdowej wojny nie masz nad Zagłobę.~- Widzi mi się - rzekł
30 III,24|        Dotknęła nieco ta maksyma pana Zagłobę, który też zaraz odrzekł:~-
31 III,25|        podjazdowej wojny nie masz nad Zagłobę.~- Widzi mi się - rzekł
32 III,25|        Dotknęła nieco ta maksyma pana Zagłobę, który też zaraz odrzekł:~-
33 III,32|           pana Wołodyjowskiego i pana Zagłobę.~Tłumy obywatelstwa, drobnej