Tom, Rozdzial

 1  I,7  |           wojska, bo śmiało sobie poczyna.~- Dobra nasza! - rzekł
 2  I,10 |  niespodzianie każe dawać. "Każdy poczyna sobie, jak mu lepiej - mówiono -
 3  I,12 |       Zagłoba - tym śmielej sobie poczyna, im swoich żołnierzy pewniejszy,
 4  I,12 |           wcześnie mi się rządzić poczyna.~To rzekłszy skinął na pułkownika
 5  I,13 |           i najmilejsza...~Kapela poczyna grać na nowo, tłumy przechodzą,
 6  I,15 |      zerwali się na równe nogi.~- Poczyna nam się dzień niezbyt pomyślnie! -
 7  I,17 |         co się stanie; a on zaraz poczyna głową pracować i zawsze
 8  I,19 |        Wołodyjowskiego burzyć się poczyna. Harasimowicza wysłaliśmy
 9  I,20 |           poznał, że pan miecznik poczyna się chwiać w uporze.~- Mości
10  I,21 |          że reszta polskich ludzi poczyna się oglądać za siebie.~Kmicic
11 II,7  |         poruszyć, zaraz cię dusić poczyna. Przyrzeczże mi, że będziesz
12 II,11 |    naprzeciw siebie.~- Wicher coś poczyna na dworcu świstać - rzekł -
13 II,13 |         siebie:~- Choremu zdrowie poczyna wracać. Do wieczora ukończono
14 II,15 |      wchodzą... Ot, już nasyp się poczyna. Pilnuj teraz, by broń nie
15 II,17 |        waszą obroną kraj nauczony poczyna zrzucać z siebie jarzmo
16 II,19 |         mnie mówić.~- Góra stękać poczyna. zaraz ujrzymy mysi ogonek! -
17 III,9 |    imaginacja rebelizować we mnie poczyna i ciągle mi się zdaje, że
18 III,10| Rzeczypospolitej psuć się na nowo poczyna, a przecie tak niedawno
19 III,10|       tedy jeść i pić. A i kapela poczyna rżnąć, sam wojewoda prosi
20 III,15|          walki dzwon na dzwonnicy poczyna huczeć, i huczy, huczy -
21 III,29|          staje i zamiast naprzód, poczyna się cofać ku zaroślom~Co