Tom, Rozdzial

 1  I,4 | nieprzyjacielowi, gdy wszyscy ręce opuścili. Daj Boże takich jak najwięcej.
 2  I,5 |         stawał, kiedy wszyscy ręce opuścili!~- Waćpan przy niej stajesz,
 3  I,17|        przyszły, żeby mnie wszyscy opuścili, ty mi wiary dochowasz!"
 4  I,17|           widząc, że właśni ludzie opuścili go, zwrócił konia ku atakującym
 5  I,20|          których najwięcej liczył, opuścili go lub do wrogów jego przeszli.~-
 6  I,22|   niebezpieczeństwie pierwsi by go opuścili; z ust ludzi, którymi każdy
 7  I,23|    świadczyło, że nie wszyscy mnie opuścili i że są jeszcze możni obywatele,
 8 II,2 |           to prawda, że go wszyscy opuścili?~- Ale go Pan Bóg nie opuścił.~
 9 II,3 |            schronił, bo go wszyscy opuścili. Kraków nawet w oblężeniu.~-
10 II,6 |     jeszcze są tacy, którzy go nie opuścili, że są serca i szable na
11 II,8 |    zdarzyło, że wszyscy pana swego opuścili, ba, że dybać na jego zdrowie
12 II,9 |          tyrana, wszak dobrowolnie opuścili prawego monarchę, wszak
13 II,11|          bo oto wszyscy pana swego opuścili; nie masz miłości do ojczyzny,
14 II,15|      obozie żołnierze i oficerowie opuścili namioty i stali pod gołym
15 II,21|        dygnitarze, którzy pana nie opuścili w nieszczęściu, ale woleli
16 II,21|         pewni. A jeśliśmy ojczyznę opuścili i tu schronienia szukać
17 II,26|   podchodził, gdy wszyscy już ręce opuścili, i cena za moją głowę była
18 II,27|  najwierniejsi słudzy, już zdrajcę opuścili. Broni się tam tylko garść
19 II,29|         opryszka, bo jako zdrajcę.~Opuścili go krewni, przyjaciele,
20 II,34|        Zresztą, jakkolwiek Szwedzi opuścili w ostatniej potrzebie księcia
21 III,8|            takiego to pana zdrajcy opuścili, a poszli z zamorskimi straszydły