Tom, Rozdzial

 1  I,4  |       Zenda Ranicki. - Jeszcze nieszczęście wykraczesz! Kraczą nad nami
 2  I,6  |       się pannie, że to jakieś nieszczęście, jakaś siła wielka a nieczysta
 3  I,6  |   własne granice przenieść. Na nieszczęście, niezgoda wewnętrzna stawała
 4  I,10 | właśnie wojewoda poznański, na nieszczęście, mógł tylko pisać, nie walczyć.~
 5  I,11 |      to, co mówiłem, to jest i nieszczęście, i hańbę, jakiej przykładu
 6  I,12 |     myśląc, że pierwsi będziem nieszczęście zwiastować.~- Musiała przez
 7  I,12 |    myślę, że takie to już moje nieszczęście i że chyba przyjdzie mi
 8  I,12 |  śladem Wielkopolanów! Zdrada! Nieszczęście! O Boże, Boże! Nie wiadomo,
 9  I,18 | Wirydarz był obszerny, lecz na nieszczęście zagrodzony ze wszystkich
10  I,20 |   ciągle się jeszcze dymi...~- Nieszczęście! - rzekł pan miecznik.~-
11  I,20 |     pan miecznik.~- Pewnie, że nieszczęście, któremu jeśli nie było
12 II,10 |       wielmożny starosto. Nowe nieszczęście...~- Co się stało?~- Województwa:
13 II,13 |       o tym, ażeby większe was nieszczęście nie pościgło od groźnego
14 II,19 |      szwedzkiego żołnierza.~Na nieszczęście, poznano go i schwytano.
15 II,22 |       Tak przemawiał prymas, a nieszczęście i ostatnich czasów doświadczenie
16 III,5 |        nocy przymknęła, jak na nieszczęście do Próchnika. Ujrzawszy
17 III,10|   przez chwilę w zamyśleniu.~- Nieszczęście! - rzekł głośno - bo gdybym
18 III,11|     tych to murach zaczęło się nieszczęście Rzeczypospolitej.~- Jakże
19 III,11|       że co uczta, to się albo nieszczęście jakoweś trafiało, albo zła
20 III,17|        zapewne waszmość, jakie nieszczęście mnie spotyka...~- Wasza
21 III,26|   którego z innych Radziwiłłów nieszczęście spotka."~- Przez niedźwiedzia? -