Tom, Rozdzial

 1  I,10 |         ale z armat ognia do nich niespodzianie każe dawać. "Każdy poczyna
 2  I,12 |            a, teraz zaczynają się niespodzianie łaski sypać jedna za drugą.~-
 3 II,4  |          jakoby ze śniegiem spadł niespodzianie do Wodoktów i po raz pierwszy
 4 II,13 |      oknem refektarza rozległ się niespodzianie drżący i stary głos żebraczki
 5 II,24 |      pewno równie szczęśliwie jak niespodzianie do Lubowli się dostaną.~-
 6 II,27 |     Wrzeszczowicz zjawił się znów niespodzianie pod murami, dufając w to
 7 II,39 |       książę Bogusław zeszedł ich niespodzianie. Pewności to pismo nie daje...~-
 8 III,1 |          gdy nieprzyjaciel natarł niespodzianie, wnet poszły w rozsypkę
 9 III,3 |         armia nie dadzą się zejść niespodzianie. Zagłoba widząc stałe postanowienie
10 III,4 |          co się z nim stało, znów niespodzianie na kulbakę wychynął, straszny
11 III,6 |           odwagą. Lubo napadnięci niespodzianie i zrazu bardzo prędko rozproszeni,
12 III,7 | Sandomierz.~Wpadli do miasta dość niespodzianie i po ulicach wszczęła się
13 III,15|         jakiś donośny rozlega się niespodzianie z wierzchołka dzwonnicy:~-
14 III,23|  godzinach rozmyślać. Raz chwycił niespodzianie Oleńkę w ramiona, zaryczał
15 III,24|       pobliskich zagajnikach, aby niespodzianie wychylić się mogła. Tymczasem
16 III,24|           natychmiast w lasy, aby niespodzianie wynurzyć się z nich pod
17 III,24|        zajdzie Babiniczową watahę niespodzianie i w chwili bitwy. ~Na koniec
18 III,25|       pobliskich zagajnikach, aby niespodzianie wychylić się mogła. Tymczasem
19 III,25|           natychmiast w lasy, aby niespodzianie wynurzyć się z nich pod
20 III,25|        zajdzie Babiniczową watahę niespodzianie i w chwili bitwy. ~Na koniec
21 III,28|       zdrajca Sakowicz napadł nas niespodzianie i rozprószył, ale oto znów