Tom, Rozdzial

 1  I,7  |     widocznie .pan Kmicic ufał aż nadto swym siłom. Zbliżywszy się
 2  I,8  |          ludzie go potępili, i aż nadto, bo powiadają, że się z
 3  I,10 |       wielkopolskim siły nasze aż nadto wystarczą.~- A nie przyśląże
 4  I,13 |          może być, bo mu się oczy nadto do niej jarzą."~Tymczasem
 5  I,16 |    Uszanowałem twoją przysięgę aż nadto, teraz ty uszanuj moją...
 6  I,22 |      piersi wyszarpnąć.~Kmicic aż nadto ciężył już Radziwiłłowi
 7 II,15 |     zdołał zgorzeć, świadczyły aż nadto jawnie, że to ręka ludzka
 8 II,22 |          niemal życia nie zbawił, nadto taką go okrył sromotą, pod
 9 II,22 |         to i doświadczone szable. Nadto jego świątobliwość nuncjusz
10 II,23 |        dobrego z oczu nie patrzy. Nadto on szparki, nadto śmiały,
11 II,23 |         patrzy. Nadto on szparki, nadto śmiały, zbyt wielki rezolut,
12 II,39 |           Sił tych starczyłoby aż nadto do oporu Bogusławowi, jeżeli
13 III,12|          gdy Szwedzi mieli ich aż nadto dosyć, nie licząc niewyczerpanych
14 III,12|        bowiem Kazimierz, mając aż nadto sił, zdołał i tamtych przyciszyć.~
15 III,13|          gdy Szwedzi mieli ich aż nadto dosyć, nie licząc niewyczerpanych
16 III,13|        bowiem Kazimierz, mając aż nadto sił, zdołał i tamtych przyciszyć.~
17 III,16|           surową, owszem, może aż nadto na uciechy dworzan i fraucymeru
18 III,27|         Kmicic nie odpowiadał, bo nadto był utrudzon, tylko się
19 III,30|          sprowadził. Nie mogę! Co nadto, to nadto!... Małom to się
20 III,30|            Nie mogę! Co nadto, to nadto!... Małom to się natłukł,
21 III,31| uporczywie.~Oleńka nie uwierzyła. Nadto przytomne były w jej pamięci