Tom, Rozdzial

 1  I,20 |      hurkot kół i tupotanie kopyt końskich po bruku, którym droga przed
 2 II,7  |         na Podlasie, rozniesie na końskich kopytach buntowników, każe
 3 II,23 |      pomknęło co tchu w piersiach końskich.~Krzyk rozpaczy wydobył
 4 II,24 |        bezkształtne już masy ciał końskich i ludzkich.~- Górale! górale! -
 5 II,24 |         wkrótce spod stosu trupów końskich i ludzkich wydobyli pana
 6 II,24 |          od razów mieczów i kopyt końskich. Ale ten pancerz właśnie
 7 II,25 | piszczałkami, dalej ściana piersi końskich i ludzkich w żelazo zakutych.~
 8 II,34 |       głów kołysała się pod miarę końskich ruchów, on zaś liczył je
 9 II,41 |         słychać było tętent kopyt końskich i miarowe kroki żołnierzy,
10 II,42 |      wierzchu było wody do piersi końskich, lecz grunt pod spodem twardy.
11 III,4 |          setki rozwartych chrapów końskich i gorejących oczu. I wicher
12 III,6 |       trzaskiem pod parciem zadów końskich, i poczęto ich siec tak
13 III,9 |         niej widać, odgłos kroków końskich zbliżał się jednak.~- Idą
14 III,9 |     zostało kilka ciał ludzkich i końskich, oddział zaś Wołodyjowskiego
15 III,9 |           tak rzekę, że tłum łbów końskich i ludzkich utworzył jakoby
16 III,27|       prawie nad głowami, tysiące końskich kopyt, rozwartych chrapów,
17 III,29|        zostawało kilkanaście ciał końskich i ludzkich na drodze przed
18 III,29|   przeraźliwym pod parciem piersi końskich; pastewnik zapełnia się
19 III,30|           w litaury, świszcząc na końskich piszczelach i potrząsając
20 III,31|         rozniosła ich na kopytach końskich u samych już progów domowych.
21 III,32|       szczęk broni i tętent kopyt końskich. Ktoś krzyknął przed progiem