Tom, Rozdzial

 1  I,5  |        słaba, przecie mi miła cześć imienia może więcej niż niejednemu,
 2  I,6  |      okrwawił całą okolicę, którego imienia nikt po obu brzegach Laudy
 3  I,6  |     nieszczęścia dotąd niebywałe do imienia królewskiego są przywiązane.
 4  I,8  |           jest szlachta tego samego imienia.~- Ale ci się Ozorią pieczętują,
 5  I,12 |             nie będzie komu sławy i imienia przekazać, bo chociaż miłuję
 6  I,16 |           ziemi; ale i on zląkł się imienia szwedzkiego jak diabeł święconej
 7  I,17 |    rozproszy się przed grozą samego imienia hetmańskiego.~Postanowił
 8  I,17 |     Rzeczypospolitej, która by jego imienia nie powtarzała.~- Powiadają -
 9  I,22 | zaproszonych, wymieniając każdego z imienia i urzędu. Ale widać, że
10  I,26 |       szablą, nie apteką, wojował i imienia nie hańbił!~- Te listy tedy
11 II,14 |            pan Piotr, aby sprośnego imienia w świętym miejscu nie wymówić. ~
12 II,16 |            do szaty jak niesława do imienia! - mruczał. - Ten łotr,
13 II,16 |             nie ucieka. Waćpan może imienia zdrajcy się boisz?... Pluń
14 II,17 |           wspomniał, że nieczystego imienia lepiej nie wymawiać, i uderzył
15 II,25 |             Szurski, lekkiego znaku imienia Lubomirskich przywódca.~
16 II,39 |        oprócz petyhorskiej chorągwi imienia samego wojewody. Prócz tego
17 II,40 |       Przyjechał więc do Sokółki od imienia Bogusława pan Sakowicz,
18 III,2 |            Liczył też na urok swego imienia, na sławę niezwyciężonego
19 III,12|            towarzysz lekkiego znaku imienia prymasa.~- Ja! - powtórzył
20 III,13|            towarzysz lekkiego znaku imienia prymasa.~- Ja! - powtórzył
21 III,23|             domów wolno.~Groza jego imienia opasała też jakby murem