Tom, Rozdzial

 1  I,1  | rozmarszczał brwi i chmurny był. Gniewem wprawdzie nie wybuchnął,
 2  I,3  |          Kmicica poczęły świecić gniewem.~- To i nam trzeba na ratunek! -
 3  I,5  |           surowe jej oczy pałały gniewem, a purpura wystąpiła na
 4  I,7  |     wprost w oczy, wykrzyknęła z gniewem, zniecierpliwieniem i rozpaczą:~-
 5  I,20 |         że wybuchnie straszliwym gniewem, lecz się przemógł.~- Ach!
 6  I,22 |          oczy zabłysły mu dzikim gniewem.~- Panowie bracia ! - rzekł
 7  I,24 |     Lepiej nie rozstawajmy się z gniewem w sercu i z urazą, aby kara
 8 II,5  |        nim świadczysz! - rzekł z gniewem pan Wołodyjowski.~- Ja po
 9 II,7  |       wyśpi.~Radziwiłł wybuchnął gniewem i do wieży go wtrącić rozkazał,
10 II,8  |  oniemieli ze zgrozy.~- A gdym z gniewem i abominacją takową propozycję
11 II,13 |    trzeba pomiędzy obowiązkiem a gniewem i pomstą nieprzyjaciela.~
12 II,13 |     również ze wstydem i próżnym gniewem w duszy.~Gdy tak się modlił,
13 II,21 |       Ługowski.~Kmicic wybuchnął gniewem:~- Kto mi łgarstwo zadaje,
14 II,28 |     namarszczył się, myśleli, że gniewem wybuchnie, ale że był także
15 III,1 |     Szedł więc do burzy podobny, gniewem, zemstą i zawziętością trawiony.
16 III,3 |    wytrzymać nie mógł. Uniesiony gniewem król szwedzki kazał zapalić
17 III,7 |        dziw nad dziwy! - rzekł z gniewem Zagłoba.~Lecz Kmicicowi
18 III,12|      podjazdu gnębił i o lada co gniewem wybuchając, buzdyganem tak
19 III,13|      podjazdu gnębił i o lada co gniewem wybuchając, buzdyganem tak
20 III,15|           Inni cofnęli się przed gniewem męża, niektórzy do szabel
21 III,15|     kręcił z wściekłością, takim gniewem wzburzyła mu się dusza przeciw