Tom, Rozdzial

 1  I,3  |     służył, więc i nagrodziła.~- Dałby Bóg szczęśliwszą, bo ta
 2  I,8  |          rycerza odziedziczył.~- Dałby mu Bóg i szczęście wojenne
 3  I,9  |          nie żal po łbie dostać. Dałby Bóg, żebyśmy przyjaciółmi
 4  I,12 |         kościelnej nie uznaje... Dałby Bóg, żeby to był pierwszy
 5  I,12 |         że mam rękę przyciężką i dałby Bóg, aby moje imię tak było
 6  I,21 |      Wielka ichmościów łaska!... Dałby Bóg, żebym się nią nie otruł...
 7  I,23 |  Okrutnie go to dla mnie zjedna. Dałby Bóg, żeby pan Lubomirski
 8  I,25 |       przysłano. Król, jak król, dałby się może wywieść w pole,
 9 II,5  | wszystkim tam zbór naznaczywszy. Dałby Bóg wojewodę witebskiego
10 II,6  |         posłałem.~- Wołodyjowski dałby się ogarnąć? To ojciec jego
11 II,28 |        muszkietników gotowych.~- Dałby Bóg - rzekł pan Tokarzewicz -
12 II,35 |     najwięcej litości. Uczuł, że dałby wiele, by temu sierocie
13 III,5 |        jak jemu... Roch Kowalski dałby mi drugą, a pan Michał oponentów
14 III,7 |         ten mu za dwóch zapłaci. Dałby Bóg mnie pierwszemu, bo
15 III,8 |   inaczej woda by go wyniosła.~- Dałby Bóg! - odrzekł z żalem Zagłoba -
16 III,20|   babilońskiej niewoli potrafił. Dałby ci on wszystkim Braunom,
17 III,21|       jest, a ów Sakowicz drugi! Dałby Bóg; żeby pan hetman Sapieha
18 III,21|        gdyż pan Wołodyjowski nie dałby się ogarnąć jako pan Kotczyc.~-
19 III,22|      lepszy.~- Takim dwom jak ty dałby rady, ale ja przejechałem
20 III,22|      gdyby się zajął, pewnie nie dałby sobie słomy zamiast ziarna
21 III,23|       Sakowicz pobladł z gniewu. Dałby on jej, gdyby nie była Anusią