Tom, Rozdzial

 1  I,17 |   żołnierza.~Inni poczęli się cofać przed wściekłością męża,
 2  I,18 |       tył, tak iż poczęli się cofać siekąc i bodąc rapierami,
 3 II,19 |          Pod ogniem jesteśmy, cofać się! - zakomenderował Sadowski.~
 4 II,24 |    Ukazali się tak blisko, że cofać się było niepodobna, zwłaszcza
 5 II,24 |    rumaka ostrogami i zamiast cofać się, posuwał się naprzód.~
 6 II,36 |     strach ją teraz brał, ale cofać się było już za późno. Nadeszła
 7 II,39 |        że Bogusław postanowił cofać się. Ale co znaczyło to
 8 III,3 |      nieprzyjaciel musiał się cofać z bliższych szańców, twierdza
 9 III,11|     ogniem muszkietowym, więc cofać się musiał.~Pierwszy Oskierko
10 III,12|      do miasta, chronić się i cofać mogła. Na koczowniczą ludność
11 III,13|      do miasta, chronić się i cofać mogła. Na koczowniczą ludność
12 III,16|     nie odwracając się zaczął cofać się ku drzwiom.~Nagle na
13 III,21| przeciął. Poczęliśmy się tedy cofać, bo w ten sposób można było
14 III,24|     piechotą ma do czynienia, cofać się musi... A może wracać
15 III,24| Książę, powziąwszy wiadomość, cofać się spiesznie musiał, aby
16 III,25|     piechotą ma do czynienia, cofać się musi... A może wracać
17 III,25| Książę, powziąwszy wiadomość, cofać się spiesznie musiał, aby
18 III,26|   który mimo zaklęć jenerałów cofać się nie chciał, omal nie
19 III,28|       rogowskie na wschód się cofać. Jurek wygadał się zaraz
20 III,29|  Wówczas zrozumiał, że trzeba cofać się jedyną wolną drogą.~
21 III,29|  zamiast naprzód, poczyna się cofać ku zaroślom~Co to jest?...