Tom, Rozdzial

 1  I,4  |       Za bramą Ranicki, którego złość trzymała jeszcze jak za
 2  I,5  |     gniew, ale przede wszystkim złość na samego siebie. Pierwsza
 3  I,5  | dziewczętami i chwyciła go taka złość, że chciało mu się szablą
 4  I,12 |   nakazuje, bez uwagi na to, co złość i nieżyczliwość ludzka może
 5  I,13 |      odstępstwo innych, gdy się złość wzmoże, gdy mnie samego...~
 6  I,20 |   rzeczy przeznaczył, widzi, iż złość ludzka coraz nowe impedimenta
 7  I,22 |     trudnością również pokrywał złość, bo czuł, że dzięki toastom
 8 II,2  |     widział, że ma słuszność, i złość go brała, i żal jakiś do
 9 II,4  |         do karczmy, bo go nagle złość wzięła. Nie przywykł jeszcze
10 II,6  |       nagle pan Zagłoba wpadł w złość.~- Co mi tam elektor! -
11 II,12 |      takiej obrony; czym ludzka złość wobec takiego patronatu?...~
12 II,13 |      jego większa moc pokruszy, złość jego złamie się, potęga
13 II,13 |   służby uwolnił.~Pana Andrzeja złość porwała.~- Psy! - rzekł -
14 II,16 |       od razu z twarzy zdrajcy; złość i zawód odbiły się w niej
15 II,17 |         doszli do bramy, jak na złość ciemność poczęła się rozjaśniać.
16 II,19 |       widzę, i czuję, że choćby złość nieprzyjacielska aż pod
17 II,19 |          To ostatnie uczynił na złość Wrzeszczowiczowi, który
18 III,14|       Sakowicza czynić, może na złość mu... kto wie... dość, że
19 III,23|         Anusia wpadła naprzód w złość, a potem jęła rozumować,
20 III,27|     potem niecierpliwość, potem złość, więc postanowił skończyć