Tom, Rozdzial

 1  I,17 |             jego nie znasz. Komu on zemstę poprzysięże, ten jakoby
 2 II,1  |       najboleśniej, to jest wywrzeć zemstę na osobie Billewiczówny.
 3 II,7  |             patrzy. A przyrzekł nam zemstę do ostatniego oddechu. Szczęściem,
 4 II,7  |           Taurogów oddaj, a już tam zemstę na współkę z nią nad Kmicicem
 5 II,16 |        święte miejsce na straszliwą zemstę niezwyciężonych szwedzkich
 6 II,20 | okrucieństwo; zamiast cierpliwości, zemstę.~A tymczasem z rąk do rąk
 7 II,26 |          przerwał prędko:~- I przez zemstę wymyślił na ciebie ów list?~-
 8 II,26 |           ciebie ów list?~- I przez zemstę przysłał ten list. Z rany
 9 II,32 |     pierwszy na nim za ich praktyki zemstę wywarł, bo go porwał i chciał
10 II,33 |            aby w jakikolwiek sposób zemstę nad nim wywrzeć.~- I nam
11 II,37 |             tego powodu nieubłaganą zemstę na się ściągnął.~Wojewoda
12 II,37 |           głosy.~- Książę zaś przez zemstę taką na niego potwarz wymyślił,
13 II,38 |             tego powodu nieubłaganą zemstę na się ściągnął.~Wojewoda
14 II,38 |           głosy.~- Książę zaś przez zemstę taką na niego potwarz wymyślił,
15 II,40 |            człowiek zapisał w duszy zemstę, ten winien się strzec,
16 II,41 |           mniej kuczy. Owóż i twoją zemstę jako uciechę sobie zostawuję,
17 III,9 |         broń; kary wywoływały tylko zemstę i tym większą zaciekłość.
18 III,15|            mieć nad nieprzyjacielem zemstę. Otaczały więc Zagłobę potężne
19 III,23|        zaleją Taurogi jak powódź, i zemstę taką wywrze, o jakiej ludzie
20 III,29|           mógłby naprzód kawalerską zemstę wywrzeć, lecz choćby dziewczyna