Tom, Rozdzial

 1  I,5  |         może inaczej być!~Kmicic zdawał się nie spostrzegać tej
 2  I,5  |         dawny sąsiad bliski. Ten zdawał się spać spokojnie, jeno
 3  I,10 |       zdarzył się wypadek, który zdawał się być nową szczęśliwą
 4  I,13 |      łagodny i dobrotliwy, który zdawał się jeszcze podnosić majestat
 5  I,14 |     spokojny, zrezygnowany, lubo zdawał się być pogrążony w bezgranicznej
 6  I,15 |          desperacku przez zęby i zdawał się być obojętny na wszystko,
 7  I,20 |          sobie z tego sprawy nie zdawał. Miał oto jakoby złudzenie,
 8  I,26 |        na rozmowę pana Andrzeja. Zdawał się być zmęczony drogą czy
 9 II,8  | przypominała mleko i róże; wąsik zdawał się być pelą jedwabną, a
10 II,15 |          zmieniał w oczach ; raz zdawał się wyższym niż zwykle,
11 II,15 |         na szczycie owego słupa, zdawał się wzbijać coraz wyżej,
12 II,30 |        których ołtarz gorzeć się zdawał, padały na twarze senatorskie,
13 II,31 |        których ołtarz gorzeć się zdawał, padały na twarze senatorskie,
14 II,35 | łakomstwie Michała. Młody książę zdawał się nie myśleć o niczym
15 III,1 |     Karol Gustaw, gdy był wesół, zdawał się być z samej dobroci
16 III,4 |             nowe siły, nowy duch zdawał się nagle ożywiać strudzone
17 III,14|     blady jeszcze i wyniszczony, zdawał się życie i siły czerpać
18 III,15|        widać było kościół, który zdawał się gorzeć w ogniu. Tłumy
19 III,27|          się w kulbace; kary koń zdawał się ziemi nie tykać nogami,
20 III,27|   kształt żurawia, uszy stulił i zdawał się z własnej skóry chcieć