Tom, Rozdzial

 1  I,17 |        układu musiała już stać załoga szwedzka, zniweczy nadzieję
 2  I,20 |      ci nie grozi, a tu stanie załoga książęca, która będzie substancji
 3 II,8  |     Kiejdan przyjdzie szwedzka załoga. Bóg wie, kiedy wrócę...
 4 II,10 |       bez boju, sam zaś wraz z załogą umknął pospiesznie, obawiając
 5 II,13 | umyślnie nie przeciążali murów załogą, by zapasów na dłużej starczyło.
 6 II,16 |        mowy już nie będzie, że załoga twierdzy zapłonie zemstą,
 7 II,17 |        odpowiedzieli, że skoro załoga ich okazała się dostateczną
 8 II,17 |        pomiędzy żołnierstwem i załogą wesoły, wypoczęty, i tu,
 9 II,17 |      Miller, iż pokumają się z załogą, i przyniósłszy wieść o
10 II,17 |    Gwar uczynił się na murach. Załoga nie wiedząc, co się stało,
11 II,18 |       Mogliby się porozumieć z załogą twierdzy...~- Do stu rogatych
12 II,19 |        się rozszerzyć pomiędzy załogą, ogarnąć nawet tych, którzy
13 II,20 |     został?~- W Tykocinie jest załoga szwedzka. A przy osobie
14 II,24 |       gdy i w Czorsztynie była załoga biskupa krakowskiego, podzieliły
15 III,2 |        zaniechał. Lublin tylko załogą umocnił i szedł dalej.~Najbliższym
16 III,11|   Babinicz, a ten niech żywie!~Załoga lubelska poddała się wreszcie
17 III,12|     muru do muru przejścia, by załoga, w razie wkroczenia wojsk
18 III,13|     muru do muru przejścia, by załoga, w razie wkroczenia wojsk
19 III,15|     Szwecji ze sobą przywiózł. Załoga ze wszystkimi jenerałami
20 III,23|     uczynią go komendantem nad załogą w stolicy, to woli tam być,