Tom, Rozdzial

 1 II,4  |      taki okrzyk w ustach pana starosty, i dodał:~- Mój pan kum,
 2 II,4  |      Nie wierzysz, to się pana starosty spytaj, który musi o nich
 3 II,4  |   krzyknął Kmicic. - Szukaj mi starosty!~Kopnęli się tedy w mig
 4 II,4  |       zwrócił się znów do pana starosty:~- Bierz tych wszystkich
 5 II,35 |  oficerom siedzącym wedle pana starosty, nie pomijając i jego samego;
 6 II,36 |   zdumiała ją nagła zgoda pana starosty na wyjazd Anusi; obecnie
 7 II,36 |       sobą. Przyrzeczenie pana starosty, że nie ruszy się z Zamościa,
 8 II,36 | odjechała, niż żeby w moc pana starosty wpadła. Jednakże mówić otwarcie
 9 II,36 |        księżnej, drugi od pana starosty. Kmicic miał wielką ochotę
10 II,36 |        Babinicz! Pyśmo od pana starosty!~Orszak wstrzymał się. Kozak
11 II,40 |       a nawet bezczelność pana starosty oszmiańskiego wielce bywała
12 III,2 |     dawał objaśnień co do pana starosty kałuskiego. Trawili też
13 III,3 |    trzej przyboczni oficerowie starosty wstąpili żywo na anguł murów,
14 III,3 |     chwili przyskoczył do pana starosty oficer służbowy z oznajmieniem,
15 III,3 |    stojący tuż za plecami pana starosty Zagłoba.~A pan starosta,
16 III,3 | głuchej ozwał się po polsku do starosty stojący tuż za nim pan Zagłoba:~-
17 III,9 |   regimenta, za czym dwie pana starosty jaworowskiego; słynny Stapkowski
18 III,21|       krewna pana Zamoyskiego, starosty kałuskiego, zatem i księcia
19 III,22|  obrazić przez estymę ani pana starosty kałuskiego także.~- Nie
20 III,23|    innego w opowiadaniach pana starosty oszmiańskiego.~- Billewicze -