Tom, Rozdzial

 1  I,5  |          trupem w drodze z konia spadł?~Wówczas Oleńka wybuchnęła
 2  I,10 |        pogodne, żaden piorun nie spadł i nie skruszył na proch
 3  I,16 | Wołodyjowskiemu włos z głowy nie spadł. Wasza książęca mość mi
 4  I,17 |         Zagłoba.~I wielki ciężar spadł mu z piersi. Odsapnął jak
 5  I,18 |           jakby mu wielki ciężar spadł z piersi.~Zagłoba również
 6  I,26 | podziękuj... Bo gdyby jeden włos spadł z głowy mojej, to wiedz,
 7  I,26 |          wrzasnął przeraźliwie i spadł z konia.~Zanim inni mogli
 8 II,4  |        gdy on jakoby ze śniegiem spadł niespodzianie do Wodoktów
 9 II,14 |        granatu.~Granat tymczasem spadł na majdan i warcząc, wichrząc
10 II,17 |     szukać winnych, i gniew jego spadł naprzód na Wrzeszczowicza.
11 II,42 | wypuścili za nimi chmurę strzał. Spadł tylko jeden człek z konia,
12 III,4 |     koniec szabli małego rycerza spadł z piorunową szybkością na
13 III,4 |         część nosa, usta, brodę, spadł na obojczyk, strzaskał go
14 III,4 |        objęła mu głowę, lecz nim spadł z konia, pan Wołodyjowski
15 III,6 |     zaryczał nieludzkim głosem i spadł z kulbaki.~Między Rochem
16 III,6 |         uszach. Kapelusz królowi spadł z głowy, rzucił wreszcie
17 III,17|        oddać.~- A toś mi z nieba spadł i ów szlachcic także! -
18 III,23|          Deum.~Wielki też ciężar spadł mu z serca, gdy w kilka
19 III,26|        go za łeb, bo mu kapelusz spadł. Już miecz wznosił, już
20 III,27|     pchnął okropnie, aż kapelusz spadł mu z głowy.~Kmicic odbił