Tom, Rozdzial

 1  I,1  |           to przebacz! - nie, to szyję utnij! Myślałem sobie tedy
 2  I,1  |    ciotki, zarzuciła jej ręce na szyję, a złożywszy swą jasną głowę
 3  I,3  |      Andrzej położył mu rękę pod szyję i tylko oczyma straszniej
 4  I,4  |          chcą, ich to rzecz, ich szyje odpowiedzą, ale niech pana
 5  I,5  |        się w milczeniu.~- Zetnij szyję! - wołał Kmicic - ale nie
 6  I,7  |      wrzeszcząc ruszał na łeb na szyję ku zabudowaniom konia kulbaczyć
 7  I,8  |      wierzchnią część piersi pod szyję; miał i kołpaczek rysi z
 8  I,15 |          na jaki hazard wystawił szyję własną i towarzyszów, i
 9  I,15 |          i po pijanemu wymówione szyję ucinać, tedyby ani jeden
10  I,17 |         nie mnie i waszmościowie szyje zawdzięczacie.~- A to jakim
11  I,17 |        za to, żem spisek na jego szyję odkrył, gdym w niewoli w
12  I,17 |         mnie pozbawił, i karę na szyję sprowadził. Taki to krewny!
13  I,19 |  kazalibyśmy, jako Bóg w niebie, szyje poucinać. Tak to za klemencję
14 II,2  |         drugi szedł prosto, jeno szyję wyciągał ciekawie ku chacie;
15 II,4  |           albo winy nie szukając szyję utną. Niejeden się już łzami
16 II,17 |          I chwyciwszy Kmicica za szyję mówił dalej:~- Dajże gęby
17 II,17 |       jeszcze ten szkaplerzyk na szyję włożyć...~Umilkli obaj;
18 II,29 |     Odpuszczam mu z serca, że na szyję moją nastawał.~- Przed trybunałem
19 II,35 |      koloru różanego założyła na szyję i migając szybko rączkami,
20 III,3 |         działach, których długie szyje wyciągały się jakoby z ciekawością
21 III,4 | poruszyły się jak jeden, żelazne szyje wyciągnęły się ku polskim
22 III,8 |        jako raki z więcierza, za szyje powyciągamy...~
23 III,11|    wiedząc, że to na Bogusławową szyję nauka, żadnych sekretów
24 III,15|    trzecia od przodu chwyciła za szyję, czwarta uwiesiła się u
25 III,21|          a objąwszy ją rękoma za szyję poczęła mówić szybko:~-
26 III,21|         znajomej wsi dojedziesz, szyję stracisz.~- Wieści o księciu
27 III,21|    rzuciwszy się nagle Oleńce na szyję zakrzyknęła:~- Pan Babinicz!~
28 III,23|         Tu Anusia rzuciła się na szyję Billewiczówny i poczęła
29 III,27|      Posłano tedy ordę na łeb na szyję, aby jak najprędzej starała
30 III,27|       pułków ustawiano na łeb na szyję armaty. Ani Bogusław, ani
31 III,27|         głowę stanowił Bogusław, szyję Kmicic.~Książę pochylił
32 III,27|        jaskółka; cisawy wyciągał szyję na kształt żurawia, uszy
33 III,28|          zarzuciwszy jej ręce na szyję, rzekła:~- Oleńka! ty w