Tom, Rozdzial

 1  I,3  |         z mieszczanami. W rynku pożar! Mieszczanie się zasiekli
 2  I,5  |     Butrymów... To niezwyczajny pożar!"~Huk rusznic dochodzący
 3  I,17 |     Michał.~I wyjechał naprzód.~Pożar rozlewał się coraz szerzej.
 4  I,18 |    krzycząc, klnąc, lamentując.~Pożar nad wioską trząsł całą grzywą
 5 II,13 |       mniejsze i małe, jakby na pożar, mieszając swe jęki z odgłosem
 6 II,13 |       kościele Świętej Barbary. Pożar, ogarnąwszy stare domostwa,
 7 II,13 |         ich począł się oddalać. Pożar dogasał. Ciemność ogarniała
 8 II,14 |    miejsc, w które kule padały.~Pożar ogarniał budynki.~Zaledwie
 9 II,14 |   którym stał pułk westlandzki.~Pożar ogarnął budynek tak szybko,
10 II,15 | sznurami wiadra, trzeci tłumili pożar mokrymi płachtami. Niektóre
11 II,17 |         począł, szerzył się jak pożar.~Mimo dość tępej głowy spostrzegł
12 II,17 |    zabiła trzy konie i wszczęła pożar. Nie tylko kule, ale złamki
13 II,23 |   Kmicic.~- Miłościwy panie! to pożar! - zakrzyknął.~Zatrzymali
14 II,23 |        widzi, że to zorza!...~- Pożar, pożar! Ja się nie mylę! -
15 II,23 |        że to zorza!...~- Pożar, pożar! Ja się nie mylę! - wołał
16 II,25 |     dymem, dzwony biły jakby na pożar. Dziedziniec, na którym
17 II,32 |    tyszowiecka szerzyła się jak pożar. Kto żyw, przystępował do
18 III,15|   Szwedów. Lecz Mazury szli jak pożar, wnikali wszędzie, waląc
19 III,15|      rozdmuchiwał coraz większy pożar, który tym łatwiej ogarniał
20 III,31|     tych okolicach, przez które pożar przeszedł, aby wojownicy