Tom, Rozdzial

 1  I,10 | układały się spokojnie w jasnym powietrzu w długie pasma rozciągające
 2  I,11 |       jeno tatuś nie drzemie na powietrzu, bo febra pewna.~- Dziś
 3  I,12 |         ptaki o niej śpiewały w powietrzu, bo wszyscy naraz i bez
 4  I,13 | oficerami, stały w pogotowiu. W powietrzu pachniało prochem. Zamek,
 5 II,10 |      ale tymczasem niszczały na powietrzu i deszczu.~W wielu innych
 6 II,11 |     rozległ się w cichym rannym powietrzu.~- Z koni! - zawołał pan
 7 II,15 |         obozowi, rozrzucając po powietrzu potok płomieni.~Nareszcie
 8 II,15 |       niż był wczoraj, i wisi w powietrzu - rzekł książę Heski.~-
 9 II,18 |         Przez chwilę zawisnął w powietrzu, lecz niepospolita jego
10 II,18 |    sznurek zgasł, wilgoć jest w powietrzu!" - pomyślał.~I zatrzymał
11 II,25 |   kamieniem młyńskim i takowy w powietrzu chwytał. Północ położyła
12 II,30 |         źdźbła śniegu latały po powietrzu, błyszcząc na kształt iskier.
13 II,31 |         źdźbła śniegu latały po powietrzu, błyszcząc na kształt iskier.
14 II,42 |        Arkany poczęły świstać w powietrzu.~Lecz na czele uciekających
15 III,3 |        bo trochę mgły wisiało w powietrzu. Dopiero koło dziesiątej
16 III,11|         daleko w przeźroczystym powietrzu. Z Mińska szły wojska komunikiem,
17 III,23|   sośnie, orły krakały o niej w powietrzu - i tym bardziej, kto żyw,
18 III,27|      tysięcy szabel rozbłysło w powietrzu i sześć tysięcy gardzieli
19 III,27|       Bij, zabij!", zagrzmiał w powietrzu i nim pruskie pułki zdołały
20 III,27|         słowa te przebrzmiały w powietrzu, książę, który je usłyszał,