Tom, Rozdzial

 1  I,1  |           gotów, taka już we mnie natura!~- Mówił to i nieboszczyk
 2  I,1  |       złoty! Com ja winien, kiedy natura we mnie taka: gdy mnie gniew
 3  I,4  |           jej ciągle. Nie była to natura zdolna znosić prześladowania
 4  I,5  |          się wymyka ta wichrowata natura. Wszystko to, co mówiła
 5  I,6  |           dusza pozostała dziką i natura niepohamowana pewno nie
 6  I,11 | pokosztował, bo consuetudo altera natura. Ale czemu to waćpanowie
 7  I,12 |    zapędził, ale potem żołnierska natura wzięła górę.~- Przy tym
 8  I,16 |          oburzenia. Niepohamowana natura brała górę. I stanął nad
 9  I,16 |        nie chcę. Taka już we mnie natura, że jak komu dobra życzę,
10  I,24 |      Prawda!... Consuetudo altera natura... Owóż ostatni raz w czasie
11  I,25 |       miły, prawda! Taka już jego natura. Toż on i ze mną gadając,
12  I,26 |       rozstrzeliwać kazał; często natura szlachecka rebelizowała
13 II,4  |      sądem bożym stanie. Taka już natura zatwardziała. A gdym mu
14 II,9  |             myślał.~I gorąca jego natura rwała się ku prędkiemu poczynaniu,
15 II,12 |         stropił się, bo taka jest natura ludzka, że ją widok cudzej
16 II,21 |           zachorować. Ale żelazna natura przemogła. Następnej nocy
17 II,25 |      wesoło przed jadącymi i sama natura zdawała się do pana uśmiechać.~-
18 III,5 |             Taka już nasza polska natura. Byle raz na koń siąść.
19 III,14|     prosto w dym walę... Taka już natura!... Dobry pan!... Słyszycie,
20 III,18|           w pole, bo mnie do tego natura ciągnie, ale żem widział,