Tom, Rozdzial

 1  I,13 |         książę. - To, widzisz, mości mieczniku, z siarki i ognia jest kawaler,
 2  I,20 |           hetmana?~- Nietęgie, panie mieczniku dobrodzieju - odpowiedział
 3  I,20 |           Czekam na odpowiedź, panie mieczniku dobrodzieju! - rzekł Kmicic.~
 4  I,20 |     wyekskuzować...~- Już też, panie mieczniku, zgoła to nie przeszkoda,
 5  I,20 |          Plemborga.~- Widzisz, panie mieczniku - odrzekł Kmicic udając,
 6  I,20 |          rzekł pan miecznik.~- Panie mieczniku dobrodzieju - odparł żywo
 7  I,20 |    Wołodyjowski. - Idź waćpan, panie mieczniku, powiedz pannie, jak się
 8 II,16 |              do Zamoyskiego:~- Panie mieczniku dobrodzieju, choćbym go
 9 III,17|      powitalnych tak zaczął:~- Panie mieczniku dobrodzieju, słyszałeś już
10 III,18|      miecznika rosieńskiego.~- Panie mieczniku dobrodzieju! - rzekł na
11 III,18|         progów na jego nogi. Ja, mój mieczniku, a da Bóg, mój stryjaszku,
12 III,18|       Wyścigamy ich ze Żmudzi, mości mieczniku!~- Boże wielki, Boże miłosierny,
13 III,18|       szczery.~- Bądź szczery, panie mieczniku...~- Bo choć to dziewka
14 III,18|                 Rad to słyszę, mości mieczniku!~- Owóż nie uwierzysz, mości
15 III,18|            tak mówić począł:~- Panie mieczniku dobrodzieju! Godziło się
16 III,18| zaniepokojony miecznik.~- Tak, mości mieczniku, że za waszego gołąbka oddałbym
17 III,18|        książęca mość ożenił?~- Mości mieczniku - rzekł z powagą książę -
18 III,18|           dołączę, i do czasu - sza! Mieczniku dobrodzieju! dziękuję z
19 III,21|              od tego szczebiotania w mieczniku serce zmiękło zupełnie,
20 III,31|           odmawiała pacierze.~Lecz w mieczniku przebudził się widocznie