Tom, Rozdzial

 1  I,1  |  siedzieli... swoją drogą godni kawalerowie! Nawet białogłowy u nas
 2  I,3  |        w czymkolwiek uchybił...~Kawalerowie chętnie skoczyli się ubierać
 3  I,3  | dziewczyna mówiła śmiało.~Godni kawalerowie, szurgając wciąż nogami,
 4  I,3  |        zakrzyknął Kmicic.~Na to kawalerowie parsknęli jednym ogromnym
 5  I,4  |       konno, postanowili bowiem kawalerowie iść w pomoc panu Kmicicowi
 6  I,4  |     słuchać, jako podkomendnym.~Kawalerowie usłyszawszy te słowa spojrzeli
 7  I,4  |        Wołmontowicze, ku którym kawalerowie ruszyli rysią, bo mróz był
 8  I,4  |      przed zajazdem spostrzegli kawalerowie kilkanaście sani wysłanych
 9  I,4  |            To ci?" - "A jakże!"~Kawalerowie pili gorzałkę, ale krupniczek
10  I,4  |   twarze zwróciły się ku niemu.~Kawalerowie śmieli się, szlachta poczęła
11  I,4  |      się cienkie głosy.~Wówczas kawalerowie wstali i zbliżyli się do
12  I,4  |      instrument, grać począł, a kawalerowie sunęli w podrygach do dziewcząt
13  I,8  |       ustawicznie będą rozmaici kawalerowie turbowali: jedni dla majątku,
14  I,13 |        się damy, migocą strojni kawalerowie, a on, jak ślepy i głuchy,
15  I,20 |    wiedziałem, że polityczni to kawalerowie. Zresztą, by im w czym nie
16 II,6  |        Wołodyjowski, tak wielcy kawalerowie, jakimi sama starożytność
17 II,23 |     wieści przywiózł. Wielcy to kawalerowie! A był z nimi i trzeci;
18 II,32 |         Ale tu mi bezpieczno, a kawalerowie, zwłaszcza tacy owo, w polu
19 III,16|       narzeczonym.~Wszyscy inni kawalerowie, począwszy od pana Wołodyjowskiego,
20 III,21|     Przy panu Sapieże najwięksi kawalerowie się znajdują, którzy sobie