Tom, Rozdzial

 1  I,1  |       życiu nie widziała. Niech im kat świeci! Oficyjerowie - wszystko
 2  I,15 |          Ha! bałem się, żeby się w kąt nie zatłoczyli, bo armaty
 3  I,19 |            zamiast tu się z kąta w kąt tłuc...~- A kto ma nad tymi
 4  I,20 |          ojczyźnie oponowali, jako kat wycinał, bo waszym to dziełem
 5  I,21 |         była konieczna. Czy tom ja kat, czy myślisz, że krew rozlewam
 6 II,2  |           o prawo pyta! Nauczy was kat prawa, idźcie do kata!~-
 7 II,2  |          na gałęziach pokończycie! Kat wam poświeci, nie może inaczej
 8 II,5  |             bo on w najciemniejszy kąt się zaszył, aby go nie poznali -
 9 II,13 |      śmierć i życie. Jedyny to był kąt taki w Rzeczypospolitej
10 II,41 |          głośniejszy. Żołnierz nie kat. Sam zadaje śmierć, lecz
11 II,42 | Bogusławowemu wojsku.~Sam zaś, jak kat od krwi ludzkiej czerwony,
12 III,7 |            na koniec Szwedzi w sam kąt, gdzie się dwie rzeki schodzą,
13 III,12|            nad tym Hasslingiem jak kat nad dobrą duszą stoicie.~
14 III,13|            nad tym Hasslingiem jak kat nad dobrą duszą stoicie.~
15 III,14|      waćpanom, co rzetelnie myślę: kat to był na cnotę panien zawzięty
16 III,15|          Klatka była wszczepiona w kąt murów, tak że kule padające
17 III,15|          patrzyły, zacisnęły się w kąt klatki i poukrywane w słomę,
18 III,15|        honorują na drogę. Odchodzi kat naszej ojczyzny, odchodzi
19 III,17|       zębami na świat się urodzić. Kat cię czeka, nie może inaczej
20 III,28|           ten dach. Znała tu każdy kąt, lecz niemal z każdym łączyło