Tom, Rozdzial

 1  I,10|  wołające ze wszystkich stron: "Janie! Pietrze! Onufry! bywaj!...
 2  I,10|           Gdzie moja służba?... Janie! Pietrze!" Gdyby w takiej
 3  I,11|              Co myślisz czynić, Janie? - rzekł Stanisław.~- Pewnie,
 4  I,11|          zestarzał? Zobaczycie! Janie! radźmy prędzej, co czynić,
 5  I,12|         o nich żadnej wieści, o Janie zaś myślał, że znajduje
 6  I,12|        Piękna to ambicja, panie Janie. Daj nam, Boże, więcej takich
 7  I,14|         kraju? utrzymać go przy Janie Kazimierzu lub dać Karolowi
 8  I,22|       rację, panie bracie, bo w Janie Kazimierzu na garniec krwi
 9  I,23|    pruskimi, które wiernie przy Janie Kazimierzu stoją. Myślę,
10 II,6 |   zaczął się o nie niepokoić.~- Janie! - rzekł - a może by podesłać
11 II,6 |        kwatery Skrzetuskiego.~- Janie, ratuj! teraz pora!~- Co
12 II,6 |      pomyślałem! Chodźmy! żywo, Janie! żywo! A tamci się skonfundowali...
13 II,35| starosta - co mogę mieć? Nic!~- Janie!... tyś się z Babiniczem
14 II,35|     jakby rozpalonym żelazem.~- Janie! - rzekła - czekaj!~- Pani
15 III,4|       języka dostać i królowi o Janie Kazimierzu pewną wiadomość
16 III,5|         marszałek z wojskiem.~- Janie - rzekł Zagłoba macając
17 III,5|      się w boki, rzekł:~- A co, Janie?~- Dalibóg! - odpowiedział
18 III,5|         ja go pocieszę... A co, Janie, umie sobie Zagłoba z magnatami
19 III,5|   fortunie różnica... Tak, tak, Janie... Czy myślisz, żem go naprawdę
20 III,5|     będzie. Zakonotuj to sobie, Janie...~I tak długo jeszcze rozprawiał