Tom, Rozdzial

 1  I,2  |          ganek. Mróz nie otrzeźwił głów dymiących. Dziewczęta krzycząc
 2  I,7  |         części pieszo. Nad gromadą głów ludzkich połyskiwały w cieniu
 3  I,10 |          włóczni sterczał nad masą głów, hełmów i kapeluszy, a między
 4  I,12 |      samego księcia, dlatego rzeka głów płynęła po szerokich schodach
 5  I,12 | Rzeczypospolitej... A co do trzech głów, mogło się to w gęstwie
 6  I,16 |           Wołodyjowski idą z nimi. Głów im tam nie pourywają, a
 7  I,17 |        rzecz pewna. W każdym razie głów nam nie poucinają, a to
 8  I,17 |            waszmość mówisz, że nam głów nie poucinają, to dalibóg,
 9 II,2  |         tam włos miał spaść z tych głów, które miłuję, a które w
10 II,4  |           mość, że i z najwyższych głów korony spadają: exemplum
11 II,12 |     drewnianych mis. I znowu rzeka głów toczyła się dalej, i znowu
12 II,30 |      gdzieniegdzie wśród sędziwych głów widać twarz senatora - wojownika,
13 II,31 |      gdzieniegdzie wśród sędziwych głów widać twarz senatora - wojownika,
14 II,33 |    sklepami, okna domów pełne były głów ciekawych. Wszyscy powtarzali,
15 II,34 |        wełną do góry. Fala dzikich głów kołysała się pod miarę końskich
16 II,42 |           widać było tylko gromadę głów podskakujących pod miarę
17 III,7 |          ujrzeli z dala ponad falą głów innych. Pan Wołodyjowski
18 III,9 |            przewyższała o kilkaset głów wojsko polskie. Lecz natomiast
19 III,11|            Bo Szwedzi kapuścianych głów naszatkowali!~- Masz go!
20 III,30|          obecnie niespełna pięćset głów tylko liczył, reszta wykruszyła