Tom, Rozdzial

 1  I,2  |               oni się dziwili, że tak doskonale udaje, i śmieli się.~- Takież
 2  I,8  |              czuł to pan Wołodyjowski doskonale; bo pominąwszy pannę, którą
 3  I,15 |              nad piwnicą słychać było doskonale jakoby uderzenia gradu.
 4  I,25 |         żołnierz Kmicica i znający go doskonale, zauważył natychmiast, że
 5 II,6  |              był takim statystą i tak doskonale umiał sprawy publiczne sądzić.~-
 6 II,13 |              a nawet słowa dochodziły doskonale do uszu oblężonych.~Ponieważ
 7 II,13 |          kościółka i widział wszystko doskonale. Na jagody wystąpiły mu
 8 II,14 |               hurkot armat dolatywały doskonale do uszu oblężonych, którzy
 9 II,23 |             białawe brzegi widne były doskonale.~- Nie wstyd mi tej rany -
10 II,25 |               pędu. Oko mogło ich już doskonale objąć i nacieszyć się nimi.
11 III,4 |         czaplim piórem. Widać go było doskonale, bo jechał z boku, o kilkanaście
12 III,4 |      buzdyganem w ręku.~Widać go było doskonale, bo padały nań czerwone
13 III,9 |          Stojący na majdanie słyszeli doskonale, a w końcu widzieli ludzi
14 III,12|              toteż granaty widać było doskonale, jak wylatywały na kształt
15 III,13|              toteż granaty widać było doskonale, jak wylatywały na kształt
16 III,17|         książę. - Diabła tam! Pojmuję doskonale. Sakowicz! musiałeś już
17 III,19| oficerowie-jurgieltnicy zrozumieli ją doskonale i odpowiedzieli chórem.~-
18 III,20|             Co do Ketlinga, wiedziała doskonale panienka, że dlatego się
19 III,31|            blasku miesiąca widać było doskonale jego twarz białą i spokojną,
20 III,32|             tak, że je słyszeli oboje doskonale.~Wreszcie pan Andrzej przemówił