Tom, Rozdzial

 1  I,2  |       lepiej mówiąc: idźcie do stu diabłów, niechże się po moim domu
 2  I,4  |     obaczyła, bo opisałaby nas jak diabłów. Dobrze, że tam żaden na
 3  I,7  |            słuchaj... Stój, do stu diabłów!... rozmówmy się.~Wołodyjowski
 4  I,7  |            Cicho waściowie, do stu diabłów! - huknął pan Wołodyjowski -
 5  I,10 | odpowiedział błazen.~- Tfu! do stu diabłów! - zawołał pan Rosiński,
 6  I,17 |               Ruszaj do wszystkich diabłów! - krzyknął Kowalski. -
 7  I,18 |      Nałuszczą tam tych zamorskich diabłów jak grochu. Wolałbym ja
 8  I,25 |             do wszystkich rogatych diabłów, kawalerze, czas z tym skończyć!...
 9  I,26 |        odpowiedzieli.~- Do miliona diabłów rogatych! - zawołał z wybuchem
10 II,1  |           smolarz uciekł.~- Do stu diabłów! wnet on nam tu zbójów naprowadzi.
11 II,1  |               Naprowadzi on nam tu diabłów, naprowadzi... Żeby go pioruny
12 II,2  |    Gadajcie, czego chcecie, do stu diabłów! Po coście do naszej chaty
13 II,5  |         pytał Skrzetuski.~- Jak na diabłów, choć między nich jechał.~-
14 II,13 |         każdy ma dwóch albo trzech diabłów do posługi, a są i tacy,
15 II,18 |      twierdzy...~- Do stu rogatych diabłów! - przerwał Miller - czego
16 II,19 |             do wszystkich rogatych diabłów!...~Tu Miller uderzył pięścią
17 III,6 |               Idźcie do wszystkich diabłów!!~- Rozum mu się pomieszał! -
18 III,15|       podobniejsza do zwierząt lub diabłów niż do ludzi.~Zrozumiał
19 III,17|             do wszystkich rogatych diabłów, co to jest?... Nigdy mi
20 III,17|            ziemskich i piekielnych diabłów?~Sakowicz spoważniał.~-