Tom, Rozdzial

 1  I,1  |  Aleksandrę; w uszach jej jeszcze brzmiały słowa pana Andrzeja, słyszała
 2  I,6  |      serca i do obrony zachęcały. Brzmiały też głośną sławą imiona
 3  I,10 |        radośnie i gorąco; okrzyki brzmiały wzdłuż ulicy, którą orszak
 4  I,10 |      miejscach wiwatami, w innych brzmiały szyderskie okrzyki. On zaś,
 5  I,13 |         na salę, w której jeszcze brzmiały okrzyki:~- Niech żyje!...
 6  I,13 |        ramiona olbrzymiej podkowy brzmiały już wesołą rozmową i zwykłym
 7  I,15 |         kopyt, i salwy wystrzałów brzmiały jeszcze z całą siłą; ale
 8  I,16 |       składał, ale w słowach jego brzmiały mimo woli akcenta gniewu
 9 II,12 |        toczyła się dalej, i znowu brzmiały pieśni.~W miarę jak fala
10 II,12 |      zmiłuj się nad nami!~I długo brzmiały te okrzyki wraz ze szlochaniem
11 II,29 |       śnieżnej i wycia wichru nie brzmiały zbyt głośno i można było
12 II,41 |           w gwar głośny, w którym brzmiały pojedyncze słowa: "diabli!", "
13 II,42 |           ku którym dążył Kmicic, brzmiały także okrzyki. Kilka stosów
14 II,42 |    upatrzoną ofiarę.~W kupie owej brzmiały rozdzierające wrzaski: -
15 II,42 |            Mein Gott!~Za szańcami brzmiały nowe okrzyki, bo wolentarze,
16 III,9 |          na rzekę. Krzyki zachęty brzmiały przy jednym i drugim naczółku.
17 III,11|            zalegające cały trakt, brzmiały echem pieśni żołnierskich,
18 III,16|       wieniec zwycięstwa. Okrzyki brzmiały na podobieństwo grzmotu
19 III,22|          tak teraz wszystkie usta brzmiały nieustającą skargą przeciw
20 III,27| nadzwyczajnym, a tymczasem wiwaty brzmiały ciągle. Oddział za oddziałem