Tom, Rozdzial

 1  I,7  |     poschniemy. Któż nas tu będzie bronił od napastników?~- Pojadę,
 2  I,7  |         powiadali. - Będzie on się bronił - mówił jeden z Gościewiczów -
 3 II,10 |          humoru będąc, choć stary, bronił się mocno. Nadjechał właśnie
 4 II,11 |          kraju nikt się nie będzie bronił, a dzisiaj już i nie może
 5 II,15 |      Zbawca nasz! opiekun!" On zaś bronił się, zwłaszcza gdy w ręce
 6 II,17 | sposobności do walki.~Klasztor zaś bronił się coraz lepiej. Okazało
 7 II,20 |          życia własnego i wolności bronił, nie mógł przecie myśleć
 8 II,36 |            cię nagrodzi, żeś cnoty bronił!~- Pierwszy raz mi się sposobność
 9 II,36 |          siebie:~- Tylem jej dotąd bronił, ile kot napłakał!~Lecz
10 II,37 |        miejsca z niezmierną odwagą bronił, potrafiłbym go moją hetmańską
11 II,38 |        miejsca z niezmierną odwagą bronił, potrafiłbym go moją hetmańską
12 III,1 |            go potężniej pan Wejher bronił, ruszył Karol Gustaw do
13 III,9 |          punkt, i dlatego nikt nie bronił, i nie miał czasu bronić
14 III,9 |      największą gęstwę ludzką. Nie bronił się już nikt, wszyscy szli
15 III,17|            tu nie masz, kto by cię bronił.~- Kiedy go zastawiła, to
16 III,26|            zadaje, i nie tylko się bronił, ale zaczepnej wojny nie
17 III,27|            jednemu rajtarowi, a ów bronił się rzadko, częściej chwytał
18 III,27|            hiperborejską, on jeden bronił się w Nieświeżu, za wojen
19 III,30|            w popiele, ale we krwi. Bronił Najświętszej Panny, ojczyzny,
20 III,30|         osłaniał, króla w wąwozach bronił? Kto Bogusława usiekł? Kto