Tom, Rozdzial

 1  I,4  |     infamisów! ~- Hej! na rany boskie, towarzysze! słyszycie? -
 2  I,5  |     niej katujesz, bo na prawa boskie i ludzkie nie dbasz. Nie!
 3  I,6  | ludzkiego, przebaczenia, bo ci boskie potrzebniejsze..."~Panna
 4  I,7  |       Hej tam! na miłosierdzie boskie! otwórzcie prędzej, prędzej!...~
 5  I,7  |  żołnierzy wysieczono. Na rany boskie zaprzysięgnę, żem tu bez
 6  I,11 |      Polska.~- Na miłosierdzie boskie!... Na rany Ukrzyżowanego!...
 7  I,13 |      chybabym oszalał. Na imię boskie błagam cię, Oleńka, dajże
 8  I,14 | opamiętaj się, na miłosierdzie boskie, póki czas po temu służy.
 9  I,15 |         Panie Michale! na rany boskie, krzyknij im, żeby posłali
10  I,17 | powinni mówić, bo miłosierdzie boskie większe od ludzkiej złości,
11 II,2  |     sam diabelskie auxilia nad boskie przekładasz: - Kmicic.~P.
12 II,17 |       idzie ku wam. Na te rany boskie, czerwone, przyjdzie król,
13 II,24 |        tam śnieg leży. Na rany boskie! Już są blisko!... Zaraz
14 II,32 |   Stało się! Niezbadane wyroki boskie!... Radziwiłł i Opaliński...
15 II,33 |        mówił Kmicic.~- Na rany boskie! czekaj waść! Jeszcześ się
16 II,42 |        chełp, bo to zrządzenie boskie dało ci wiktorię, chociaż,
17 III,6 |          Stój! na miłosierdzie boskie!~Wtem koń królewski potknął
18 III,11|   ślepy traf, czyli zrządzenie boskie, dość, że zło nigdy nie
19 III,14|        ratunek na miłosierdzie boskie błaga, bo mu zguba grozi.
20 III,18|   skórze nie spisał.~- Na rany boskie, radź mości książę!~- Co