Tom, Rozdzial

 1  I,4  | Kmicica wzrastała, jak wzrasta ból w ranie świeżo zadanej.
 2  I,5  |         Ja nie mam urazy, jeno ból w sercu...~Księżyc wytoczył
 3  I,6  |     Ale właśnie dlatego, jakiż ból sprawiała pannie Aleksandrze
 4  I,13 |       umyślnie jeszcze większy ból zadać, powtarzał w duchu:~"
 5  I,21 |       zbitemu każde dotknięcie ból sprawia, tak on duszę miał
 6  I,21 |      na nie zważał! Cały żal i ból, jaki Kmicic odczuwał w
 7  I,21 |       po tysiąc razy.~A jednak ból nie ustawał, owszem, wzmagał
 8  I,22 |     nie dojrzała, ale dojrzała ból i zmęczenie wielkie; dojrzała,
 9  I,23 |   nieprzyjacielowi.~- Toż to i ból, toż to i męka w Kiejdanach
10  I,25 |      lecz bez skutku, bo tylko ból od wykręconych ramion przeszył
11 II,1  |        sprawia panu Andrzejowi ból nieznośny - i nie mógł pić.
12 II,18 |     Kmicica, wyrażały straszny ból i nieme błaganie o litość,
13 II,18 |    taką uciechą, że niczym był ból przy niej.~Tymczasem cicha
14 II,20 |        bok się uchwycił, bo go ból srogi przeszył.~- Na Boga! -
15 II,21 |    mówisz, i zasługa twoja ani ból darmo nie przeminie.~- Dłużnikami
16 II,33 |         Kmicic nie mógł, bo go ból i wściekłość kąsały; przebijali
17 III,16|       mogła być, mając w sercu ból, żal i niewypowiedzianą
18 III,23| zostanie, że ją sam Bóg, przez ból, przez zawody, za kratę
19 III,30|    godzinie, jakoby na większy ból, na większy żal dla mnie...
20 III,31|        został zmącony, a żal i ból podniosły się na nowo w