Tom, Rozdzial

 1  I,1  |        najmilsza, dobranoc!~- Z Bogiem !~To rzekłszy Oleńka cofnęła
 2  I,6  |    właśnie, gdym - świadczę się Bogiem! - o zgodzie jeno i przyjaźni
 3  I,6  |          On bogaty pan.~- Idź z Bogiem.~- Kłaniam do nóg.~- Powiedz
 4  I,10 | najezdników witała, ale gości z Bogiem przybywających.~Na ten widok
 5  I,13 |         ten rozprawia w duszy z Bogiem i sumieniem, kto w wilię
 6  I,13 |         was tu wezwano, a przed Bogiem ja biorę odpowiedzialność!~
 7  I,24 |     zapomnieć!~- Ostawaj waść z Bogiem!~- Nieprędko się obaczym!~-
 8  I,25 |    poprobować. A teraz ruszaj z Bogiem, panie Harasimowicz, bo
 9 II,9  |    kąsają, by własne winy przed Bogiem i ludźmi koloryzować!~-
10 II,14 |          Bogarodzica, Dziewica,~Bogiem sławiona Maryja!...~ ~Tu
11 II,22 |          bo jam się już o tym z Bogiem i Najświętszą Panną naradzał...
12 II,23 |          mordują...~- Jedźcie z Bogiem, ludzie! - rzekł Jan Kazimierz.~
13 II,36 |  Ruszajże sobie tedy waszmość z Bogiem do Krasnegostawu i bacz,
14 II,36 |  ułożonym podstępem.~- Ruszaj z Bogiem! - powtórzył groźnie już
15 II,42 |       Chrystus niechał, chociaż Bogiem będąc mógł jednym słowem
16 III,9 |      bił od niego na pułki.~- Z Bogiem! Po wiktorię! - zakrzyknął
17 III,9 |        zakrzyknął wreszcie.~- Z Bogiem! Pobijemy! - odpowiedziały
18 III,28| Babinicz zacny, sławny... przed Bogiem... i ojczyzną... Ty szczęśliwa!
19 III,31|        najmniejszym ruchem.~- Z Bogiem!... - rzekł zdejmując czapkę
20 III,31|         bo tam chce umrzeć.~- Z Bogiem! Spieszcie się!~- Czołem