Tom, Rozdzial

 1  I,4  |     czyste uczucie oddała panu Andrzejowi. Wstyd jej było za niego
 2  I,5  |    trzeba było powiedzieć panu Andrzejowi o wypędzeniu za drzwi kompanii,
 3  I,20 |      niesporo jednak było panu Andrzejowi, i gdy wreszcie wyruszył
 4  I,24 |       obiedzie dał hetman panu Andrzejowi listy i glejt do komendantów
 5  I,25 |  zdążali na Podlasie. Ale panu Andrzejowi przyszło na myśl, że przyspieszając
 6  I,25 |      się i skłoniwszy się panu Andrzejowi, rzekł po niemiecku:~- Tam
 7  I,25 |      księciu, a następnie panu Andrzejowi, który podał mu list książęcy.~-
 8 II,1  |      zdołały zrazu wrócić panu Andrzejowi przytomności - i leżał jak
 9 II,1  |      otwarcie ust sprawia panu Andrzejowi ból nieznośny - i nie mógł
10 II,2  |           Tu głos zadrgał panu Andrzejowi, począł się bić w pierś
11 II,4  |      billewiczowskiej, to panu Andrzejowi aż serce zatrzęsło się w
12 II,11 |  dochowuje obserwancji swojemu Andrzejowi, który dotąd poprawy nie
13 II,11 | drugiej strony nie brakło panu Andrzejowi i umartwień. Intencję szczerą
14 II,11 |    wojska naprzód wysyła. Panu Andrzejowi nie tamowano nigdzie drogi,
15 II,11 |        Częstochowy wypadł panu Andrzejowi w Kruszynie, ale zaledwie
16 II,20 |  opowiadał stary Kiemlicz panu Andrzejowi, co słychać w Rzeczypospolitej,
17 II,21 |       krwi uderzyła nagle panu Andrzejowi do głowy, w oczach mu pociemniało,
18 II,37 | opowiedziały.~Lecz dodało panu Andrzejowi to otuchy, że się zmienił
19 II,38 | opowiedziały.~Lecz dodało panu Andrzejowi to otuchy, że się zmienił
20 III,26|       bitwy warszawskiej.~Panu Andrzejowi przypomniały się wówczas