Tom, Rozdzial

 1  I,7  |             nie dla promocji, ale z afektu dla ojczyzny służą a podobno
 2  I,8  |            nie czuła do niego zrazu afektu, to tym bardziej należy
 3  I,8  |    pokosztować słodkości wzajemnego afektu, weź mnie za stałego opiekuna,
 4  I,12 |          darzyło. Przyznał się i do afektu swego dla panny Billewiczówny,
 5  I,12 |            bo on i tego ojcowskiego afektu dla żołnierzy nie ma, i
 6  I,17 |        wymówione. Pan Czarniecki od afektu prawie mówić nie mógł, jeno
 7  I,24 |         stara niewiasta, w rzeczach afektu bardzo doświadczona, doradziła.~-
 8 II,3  |      zarazem ku niemu pewien rodzaj afektu, jaki pan Andrzej umiał
 9 II,4  |         zaraz by lepiej w szczerość afektu waszej miłości uwierzył
10 II,4  |             czemu ostrzega? Chyba z afektu dla pana Wołodyjowskiego,
11 II,4  |      Billewiczach udarował. Chyba z afektu! Ba, aleć księciu hetmanowi
12 II,21 |        które zbłądziły, ojcowskiego afektu nie wrócisz?... Zaufaj im,
13 II,26 |       zawzięła, że ile było dawniej afektu, tyle nienawiści powstało.
14 II,33 |      polityki w tym wywiezieniu niż afektu. Żadnej (powiada) książę
15 II,35 |         niemiła?... Choćby też i do afektu po drodze przyszło?~- Ehe! -
16 II,36 |        dalszym skutkom młodocianego afektu zapobiec. Wreszcie uspokajała
17 II,40 | oszmiańskiego, dla którego tyle mam afektu, iżbym za niego wszystkich
18 III,21|        przyznała się jej do cichego afektu dla pana Babinicza. Nieraz
19 III,23|           serca i braku ojcowskiego afektu dla ciebie uczynił. Ale
20 III,32|       czułości jako dowód Anusinego afektu dla siebie, bo zresztą była